กลอนน้อยใจ

ปล่อยฉันร้องไห้ดีกว่า
ถ้าเธอจะมาปลอบด้วยคำว่า "เรื่องแค่นี้"

ในวันที่เราไม่เหลือใคร
แม้แต่หัวใจก็ยังไม่อาจจะมี

ถึงจะขี้น้อยใจ
แต่ไม่เคยรักใครน้อยลง

เคยไหม?
รู้สึกน้อยใจที่เขาไม่สน
ทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน

อย่ารักเราเพราะเธอเหงา
ถ้าเธอเลิกเหงา
เธอจะเอาเราไปไว้ไหน

เรื่องที่เราเก็บมาน้อยใจ
มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรของใครอีกคน

อย่าไปมองดูเวลาที่เขามา
อย่าไปรับฟังที่คนเขาพูดกัน
อย่าไปนึกอย่าคิดไปเองว่าเขายังสำคัญ
อย่าไปฝันว่าเขาจะกลับมา

อย่าให้ความหวังกับฉัน
ทั้งๆที่เธอก็ยังมีเขา

ไม่มีเธอคิดว่าฉันคงอยู่ได้
ไม่มีใครจะปรับตัวไม่ให้เหงา
เราต้องยืนอยู่ได้ด้วยตัวเรา
ไม่มีเขายังไงเราก็ไม่ตาย

อย่าดูถูกตัวฉันมากจะได้ไหม
ตอนแรกๆ ทำไมเธอบอกรักฉัน
มาวันนี้เธอไม่ค่อยแลเหลียวกัน
เธอเห็นฉันนั้นเป็นตัวอะไร

เรามีแฟนกับเขาอยู่ทั้งคน
แต่ว่าเขาไม่สนปล่อยเราเหงา
อยากจะรู้ว่าทำไมไม่สนเรา
อยากกระซิบบอกเบาๆ ฉันน้อยใจ

อยากตะโกนเสียงดังให้เธอรู้
คนที่ยืนอยู่ตรงนี้สำคัญไหม
เธอไม่สนฉันก็เลยทนน้อยใจ
อยู่คนเดียวให้มันตายคงจะดี

ตอนแรกๆ เธอบอกรักกันนักหนา
แต่เวลากลับทำให้เธอแปรเปลี่ยน
จะจดจำทุกเรื่องราวเป็นบทเรียน
เลยต้องเนียนเก็บซ่อนความน้อยใจ

รู้บ้างไหมตอนนี้ฉันแสนเงียบเหงา
เมื่อก่อนเราเคยได้อยู่เคียงชิดใกล้
แต่วันนี้รู้สึกว่าเธอเปลี่ยนไป
คนอย่างฉันก็น้อยใจเป็นนะเธอ

ทุกวันนี้เธอคิดถึงคนอื่นได้
แต่ทำไมเธอไม่เคยคิดถึงฉัน
หรือเป็นเพราะระยะทางที่ห่างกัน
ทำให้ฉันต้องทนเหงาอย่างเดียวดาย

ห่วงกันบ้างคิดถึงบ้างจะได้ไหม
ช่วยห่วงใยคิดถึงก่อนนอนฝัน
เพราะตอนนี้เราอยู่ห่างกันหลายวัน
คิดถึงฉันถ้าเธอพอมีเวลา

จะมาถามว่าฉันเป็นไงบ้าง
ยามว่างๆ ช่วยโทรมาจะได้ไหม
เพราะตอนนี้ฉันอ้างว้างสุดหัวใจ
อยู่ที่ไหนก็เหมือนไม่มีเธอ

เธอไม่ต้องคิดถึงฉันเลยก็ได้
ไม่ต้องห่วงฉันเป็นไงไม่ต้องสน
หรือว่าเธอไม่คิดที่จะทน
เธอไม่สนไม่เป็นไรฉันอยู่ได้..คนเดียว