กลอนน้อยใจน่าสนใจ

ยอมรับ ว่าเปนคนลืมช้า,
แต่หากวันใดกูลืมมึงได้ขึ้นมา อะรัยที่เคยมีค่าที่สุด กูก้ไม่จำ

คนไม่รักต่อให้ทำดีสักเท่าไหร่ ก่อไม่มีค่าสำหรับเค้า

พอเบื่อก็ทิ้งเรา
พอเหงาก็โทรหา
พอเจ็บก็กลับมา
สรุปกูมีค่า..ในฐานะอะไร

บางสิ่งหมดค่าไม่นานก็ ลืมมันไป
บางคนหมดใจลืมยังไง ก็ลืมไม่ลง

ไม่เป็นไร ถ้าเทอไม่ลืมใครบางคน
เธอคงมีเหตุผลส่วนตัว ชั้นเข้าใจ
ความทรงจำเก่าๆ หากเทออยากเก็บไว้
ก็เก็บเอาไว้ ถ้าเทอนั้นรู้สึกดี

ไม่ต้องโทรในเฟสไม่ต้องทัก
ฉันไม่อยากคุยกับเธอคนโกหก
ก็วันนั้นเธอทำไมแสนขี้งก
เธอโกหกว่ามีตังค์เต็มกระเป๋า

เขามันบอบบางใช่ไหม
คงรับอะไรร้ายๆ ไม่ได้เหมือนฉัน
เธอจึงแสนจะแคร์..ดูแลยิ่งกว่าคนสำคัญ
แล้วฉันล่ะฉัน...เธอเคยคิดถึงกันบ้างรึเปล่า

คนคนนึง กำลังหาแฟน
แต่อีกสองคนกำลังหาเงินส่งเราเรียน

เรายังเป็น "คนรักกัน" อยู่ไหม
คำว่า "แฟน" ในหัวใจยังสำคัญอยู่รึเปล่า
คำว่า "ห่วงหา" ยังคงมีค่าระหว่างสองเรา
หรือไม่เคยคิดถึงกัน เพราะแม้เงาก็ไม่เห็นมาใส่ใจ