กลอนน้อยใจน่าสนใจ

อย่าดูถูกตัวฉันมากจะได้ไหม
ตอนแรกๆ ทำไมเธอบอกรักฉัน
มาวันนี้เธอไม่ค่อยแลเหลียวกัน
เธอเห็นฉันนั้นเป็นตัวอะไร

ผู้ชายไม่ได้ฉลาดเสมอไป
แต่เป็นเพราะผู้หญิงต่างหากที่แกล้งโง่

อย่าคบ คนใหม่ เพื่อ ทับรอย คนเก่า

ว่ากันว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิด
ฉันว่าผิดคิดว่าคงไม่ใช่
การที่ใครคนหนึ่งจะเปลี่ยนไป
หาใช่เพราะไกลกัน
แต่เป็นเพราะคนไกลไม่ส่งข่าว
ไม่รู้เรื่องราวของเขาให้หมายมั่น
ในเมื่อคนใกล้แสนเอาใจอยู่ทุกวัน
แล้วฉะนั้นเธอว่าฉันควรจะเลือกใคร

ครั้นโทรหาคุยมาสามสิบวิ
เงียบแล้วสิไม่ขยับเธอหลับใหล
แล้วแบบนี้จะได้คุยกันเมื่อไร
นานแค่ไหนเมื่อไหร่จะได้คุย…

เมื่อก่อนเราเคยกอดอหยอกล้อเล่น
กลับเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยนะเพื่อน
ภาพเก่าๆแห่งความหลังคอยย้ำเตือน
เธอลืมเลือนมันไปแล้วหรือไร

โชคชะตา ทำให้เรารักกันได้
แล้วทำไม โชคชะตาจะทำให้เราเลิกกันไม่ได้

ยอมรับ ว่าเปนคนลืมช้า,
แต่หากวันใดกูลืมมึงได้ขึ้นมา อะรัยที่เคยมีค่าที่สุด กูก้ไม่จำ

เมื่อก่อนนั้นเคยมีเพื่อนอยู่ในใจ
แต่วันนี้เพื่อนเปลี่ยนไปถึงเพียงนี้
มีเรื่องไรอยู่ในใจช่วยบอกที
ฉันคนนี้บางครั้งก็น้อยใจเป็น