กลอนน้อยใจน่าสนใจ

บังคับใจไม่ให้หลงรัก
บางที ก้อ เจ็บ หนัก
เหมือนบังคับ ให้ ลืม เทอ

ต้อง ใส่ใจ แค่ไหน ถึงจะ พอ
ต้อง รอ นานแค่ไหน ถึงจะ สน
ต้อง รัก มากเท่าไร ถึงจะ มีตัวตน
ต้อง มีน้ำตา อีกกี่หน ถึงจะ สะใจ คนอย่างเธอ

คนโง่..เลือกคนที่ตนรัก
คนฉลาดเลือกคนที่รักตน

ในที่ ที่มีแต่ ความเงียบ
ใช่ว่าจะมี ความเหงา เสมอไป
เพราะในที่ ที่มี คนมากมาย
ก็มี ความเหงา ได้ เช่นกัน

ในวันที่เราไม่เหลือใคร
แม้แต่หัวใจก็ยังไม่อาจจะมี

นี่หรือทึ่เรียกว่าเพื่อนรัก
ทำไมวันนี้เธอหนีหน้าหาย
ลืมคำว่าเพื่อนของเราแล้วหรือไร
อยากขอร้องให้เธอเป็นเหมือนเดิม

ชักไม่ค่อยจะมั่นใจในความรัก
ที่เธอพูดออกจากปากเมื่อครั้งก่อน
แม้ตอนนี้ฉันจะพูดจาเว้าวอน
ก็คงไม่เป็นเหมือนตอนเริ่มรักกัน

ยอมรับ ว่าเปนคนลืมช้า,
แต่หากวันใดกูลืมมึงได้ขึ้นมา อะรัยที่เคยมีค่าที่สุด กูก้ไม่จำ

คนไม่ใช่อะไรมันก็ผิด
จะห่วงใยแค่ไหนก็ไร้ค่า
แม้เวลาจะนานแค่ไหนก็ไร้ผล
สิ่งที่ทำมันช่างไร้ตัวตน
เรามันคนไม่ใช่ให้ทำใจ