กลอนน้อยใจน่าสนใจ

รักคงยังไม่พอ
ความรัก
เหมือนดอกไม้ที่ไร้สี
เป็นน้ำตาลที่ไม่มี รสหวาน
หรือรักมันจืด เมื่อผ่านล่วงกาล
ความมันหวาน จึงถูกเจือจางไป

บางอย่างคนเราฝังใจไม่เท่ากัน
เทอเปนคนที่ทิ้งกันไป เทอคงลืมง่าย ไม่นานอย่างชั้น

ความรัก สามารถมีปริมาณเพิ่มขึ้นได้เรื่อย ๆ
แม้ขนาดของหัวใจ ยังเท่าเดิม

ทำไม…
คนดีหายากนัก?
เพราะคนส่วนมากพยายามหา
แต่ไม่ได้พยายามที่จะเป็น

ตั้งแค่เธอมีเค้าคนนั้นเข้ามา
ความเป็นเพื่อนของเรานับวันยิ่งน้อยลง
อาจเป็นอำนาจแห่งความลุ่มหลง
ที่ทำให้เธอลืมเพื่อนคนนี้ไป

หากจะเป็นการดี
ช่วยเอาสำนึกนี้ ไปเก็บไว้ในหัวใจ
เผื่อวันหนึ่ง จะไม่ต้องเผลอไปทำร้ายใคร
ว่าครั้งหนึ่งเคยทำให้ ใคร ต้องเจ็บเพราะเธอ

บางสิ่งหมดค่าไม่นานก็ ลืมมันไป
บางคนหมดใจลืมยังไง ก็ลืมไม่ลง

ความจริงก็คือ
ฉันไม่อาจยึดถือ จริงจังอะไรได้
ความฝันความหวังของฉัน ไม่เกิดประโยชน์อันใด
ก็แค่ข้อความซ้ำมาซ้ำไป ที่ไม่มีใครเหลียวแล

พยายามยิ้มเวลาเจอ พยายามเลิกเพ้อ เพื่อไม่ให้ใจคิดถังเทอ