กลอนน้อยใจน่าสนใจ

ไม่เคยคิดจะชวนเราเข้ากลุ่มเลย
โอ้เพื่อนเอ๋ยยังเห็นเราอยู่ใช่ไหม
เริ่มสังเกตุว่าช่วงนี้เพื่อนเปลี่ยนไป
เหมือนว่าใครมาทำให้เธอเปลี่ยนแปลง

คนไม่ใช่อะไรมันก็ผิด
จะห่วงใยแค่ไหนก็ไร้ค่า
แม้เวลาจะนานแค่ไหนก็ไร้ผล
สิ่งที่ทำมันช่างไร้ตัวตน
เรามันคนไม่ใช่ให้ทำใจ

ต้อง ใส่ใจ แค่ไหน ถึงจะ พอ
ต้อง รอ นานแค่ไหน ถึงจะ สน
ต้อง รัก มากเท่าไร ถึงจะ มีตัวตน
ต้อง มีน้ำตา อีกกี่หน ถึงจะ สะใจ คนอย่างเธอ

คนที่รักเราน้อยๆ หรือไม่ค่อยรักเรา
ก็ยังดีกว่าคนที่แสร้งว่ารักเรา แต่จริงๆ ไม่ได้รักเราเลย

น่าน้อยใจ
เธอชอบสิ่งที่ฉันขีดเขียนออกไป ทุกๆครั้ง
แต่งแต้มอะไร เธอก็เต็มใจจะรับฟัง
เธอคอยอยู่เป็นกำลัง ให้ฉันเสมอมา

เวลาไม่ได้ช่วยให้รักกลับมาเป็นเหมือนเดิม

บางคนยอมเจ็บเพื่อจะยื่อ
บางคนยอมซื่อบื่อเพื่อจะรักษา
บางคนยอมโง่เพื่อจะต่อเวลา
และบางคนก็ยอมเสียน้ำตา ดีกว่าเสียคนที่รักไป

ว่ากันว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิด
ฉันว่าผิดคิดว่าคงไม่ใช่
การที่ใครคนหนึ่งจะเปลี่ยนไป
หาใช่เพราะไกลกัน
แต่เป็นเพราะคนไกลไม่ส่งข่าว
ไม่รู้เรื่องราวของเขาให้หมายมั่น
ในเมื่อคนใกล้แสนเอาใจอยู่ทุกวัน
แล้วฉะนั้นเธอว่าฉันควรจะเลือกใคร

14 กพ ของคนโสด มันคือ นรถสีชมพู