กลอนน้อยใจน่าสนใจ

คนไม่รักต่อให้ทำดีสักเท่าไหร่ ก่อไม่มีค่าสำหรับเค้า

อย่าดูถูกตัวฉันมากจะได้ไหม
ตอนแรกๆ ทำไมเธอบอกรักฉัน
มาวันนี้เธอไม่ค่อยแลเหลียวกัน
เธอเห็นฉันนั้นเป็นตัวอะไร

เห็นเธอออนฉันเลยออนคุยเป็นเพื่อน
กลับแชเชือนเฉื่อยชาในครานี้
หลงฮิห้าบ้าเม้นต์บ้านารี
ใครคนนี้กลับถูกลืมเหมือนจงใจ

ก็เป็นแค่คนธรรมดาที่ รักเธอ
จะเอาอะไรไปสู้กับคนเลิศเลอที่ เธอรัก

ในวันที่ท้อแท้และเหงาใจ
หวังแค่ใครสักคนเสริมเติมแรงให้
มาปลอบซับน้ำตาที่เอ่อไหล
แค่ห่วงใยอยู่ไกลๆก็ยังดี

ยังรับรู้อยู่หรือเปล่า
คนที่คอย เขาจะปวดร้าวไหม
คงเที่ยวยิบยื่น ความหวานให้ใคร
คนข้างหลังยังมีอยู่ไหม ยังหลงระรื่นชื่นใครอยู่หนอ

"ระยะห่าง" ของคนที่ "หมดใจ"
คือ "ระยะทำใจ" ของคนที่ "ยังรัก"

ครั้นโทรหาคุยมาสามสิบวิ
เงียบแล้วสิไม่ขยับเธอหลับใหล
แล้วแบบนี้จะได้คุยกันเมื่อไร
นานแค่ไหนเมื่อไหร่จะได้คุย…

เป็นผู้ชายอย่าเห็น "แก่ได้" อย่าไม่รู้จักพอ
เพราะเมื่อไหร่ ที่ผู้หญิงเห็น "แก่ให้" ขึ้นมาเมื่อไหร่
ความรักที่คุณเคยได้ ระวัง… คนอื่นก็อาจจะได้เหมือนคุณ