กลอนน้อยใจน่าสนใจ

ชักไม่ค่อยจะมั่นใจในความรัก
ที่เธอพูดออกจากปากเมื่อครั้งก่อน
แม้ตอนนี้ฉันจะพูดจาเว้าวอน
ก็คงไม่เป็นเหมือนตอนเริ่มรักกัน

เป็นชู้ ว่า เจ็บแร้ว ว แต่ไม่รู้ว่าตัวเองเปนไร เจ็บกว่าเยอะ

กูไม่ใช่ ทหาร ที่จะอดทน กับมึง

ไม่อยากได้กุหลาบวาเลนไทน์
หรือของขวัญกล่องใหญ่เหมือนใครเขา
ไม่ต้องบอก "รักมาก" แค่ไม่ลืมเรื่องของเรา
ไม่มีเวลาให้ ก็แค่เหงา แต่ไม่ได้เสียใจ

ไม่ได้ต้องการคนที่ "ดีแต่พูด" ว่า "รั ก แ ล ะ ห่ ว ง ใ ย "
แต่กรูต้องการคนที่คอย "ใส่ใจ" และ "ดูแลกัน"

เศร้าทำไม
ยิ้มไว้ดีกว่า
เศร้าแล้วเสียน้ำตา
ยิ้มร่าแล้วได้กำลังใจ

คนไม่ใช่อะไรมันก็ผิด
จะห่วงใยแค่ไหนก็ไร้ค่า
แม้เวลาจะนานแค่ไหนก็ไร้ผล
สิ่งที่ทำมันช่างไร้ตัวตน
เรามันคนไม่ใช่ให้ทำใจ

ทิ้งฉันไว้อยู่ในห้องอย่างเดียวดาย
เธอออกไปทำอะไรฉันไม่รู้
ฉันเจ็บไข้ไม่สบายไม่เคยดู
แค่นี้ฉันนั้นก็รู้หัวใจเธอ

ว่ากันว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิด
ฉันว่าผิดคิดว่าคงไม่ใช่
การที่ใครคนหนึ่งจะเปลี่ยนไป
หาใช่เพราะไกลกัน
แต่เป็นเพราะคนไกลไม่ส่งข่าว
ไม่รู้เรื่องราวของเขาให้หมายมั่น
ในเมื่อคนใกล้แสนเอาใจอยู่ทุกวัน
แล้วฉะนั้นเธอว่าฉันควรจะเลือกใคร