กลอนน้อยใจน่าสนใจ

คำว่า รัก เกิด จากคน 2 คน
และ คำว่า เลิก เกิดจากคน 2 ใจ

ไม่หลบสายตาจะได้ไหม
ฉันยิ่งไม่สบายใจเธอรู้หรือเปล่า
มีอะไรเปลี่ยนไประหว่างเรา
บรรยากาศจึงดูเงียบเศร้า ไม่เหมือนทุกวัน

ขอโทษที่ขี้น้อยใจ
ขอโทษที่ขี้หึงมากเกินไป
ขอโทษที่ฉันเอาแต่ใจ
แต่รู้ไว้ฉันรักเธอ

ทำอะไรฉันถูก ตลอด ๆ
แต่ทำไมเวลาทำอะไรให้เทอ ฉันผิดตลอด

เรายังเหมือนเดิมอยู่นะ
แต่รู้สึกว่าเธอนั้นเปลี่ยนไปมาก
ไม่เหมือนวันแรกที่เรารู้จัก
ความเป็นเพื่อนความรักคงจืดจาง

มึงกับกูผ่านกันมาเท่าไหร่แล้ว
มึงยังไม่รู้จิตใจกูอีกหรือ
เราสองคนช่วยกันสร้างมากับมือ
ด้วยความซื่อและไว้ใจตลอดมา

จริงอยู่ ทุกคนเปลี่ยนตามเวลา
แต่ความรักของฉันมีค่า ไม่เปลี่ยนตามเวลาหรือสิ่งไหน
อาจไม่ดีเลิศเลอ มีข้อเสีย เหมือนคนทั่วไป
หัวเราะ ร้องไห้ เจ็บได้ เสียใจเป็น

ตอนแรกๆ เธอบอกรักกันนักหนา
แต่เวลากลับทำให้เธอแปรเปลี่ยน
จะจดจำทุกเรื่องราวเป็นบทเรียน
เลยต้องเนียนเก็บซ่อนความน้อยใจ

ในที่ๆ มีแต่ความเงียบ
ใช่ว่าจะมี "ความเหงา" ทุกครั้งไป
เพราะในที่ๆ มี "คนอยู่มากมาย"
ก็เกิด "ความเหงา" ได้ เช่นกัน