กลอนน้อยใจน่าสนใจ

คงไม่หวังจะให้เธอมาเป็นห่วง
เราเป็นได้แค่คู่ควงที่เธอเบื่อ
ที่ผ่านมามอบรักให้อย่างเหลือเฟือ
ที่อยู่ได้เพราะความเชื่อเท่านั้นเอง

ต้อง ใส่ใจ แค่ไหน ถึงจะ พอ
ต้อง รอ นานแค่ไหน ถึงจะ สน
ต้อง รัก มากเท่าไร ถึงจะ มีตัวตน
ต้อง มีน้ำตา อีกกี่หน ถึงจะ สะใจ คนอย่างเธอ

รักคงยังไม่พอ
ความรัก
เหมือนดอกไม้ที่ไร้สี
เป็นน้ำตาลที่ไม่มี รสหวาน
หรือรักมันจืด เมื่อผ่านล่วงกาล
ความมันหวาน จึงถูกเจือจางไป

ผิดที่เวลา แต่เจ็บที่เรา

ฉันก็เหมือนความเหงา ในเวลาที่เขา ทิ้งเธอ

ในวันที่เราไม่เหลือใคร
แม้แต่หัวใจก็ยังไม่อาจจะมี

ลืมเพื่อนสนิทไปแล้วหรอ
ใจคนเรานี้หนอช่างลืมง่าย
สำหรับฉันแม้เนิ่นนานจนวันตาย
ไม่อาจลืมความในใจยังเหมือนเดิม

เคยคิดมั้ยยย ว่าทำไมคนดีๆ ชอบโดนทำร้าย

ชักไม่ค่อยจะมั่นใจในความรัก
ที่เธอพูดออกจากปากเมื่อครั้งก่อน
แม้ตอนนี้ฉันจะพูดจาเว้าวอน
ก็คงไม่เป็นเหมือนตอนเริ่มรักกัน