กลอนน้อยใจน่าสนใจ

อย่าดูถูกตัวฉันมากจะได้ไหม
ตอนแรกๆ ทำไมเธอบอกรักฉัน
มาวันนี้เธอไม่ค่อยแลเหลียวกัน
เธอเห็นฉันนั้นเป็นตัวอะไร

แค่ลมพัดหวิวๆ
แทบทำให้ หัวใจขาดริ้ว แตกสลาย
หนึ่งหัวใจ ฝากมาถามกมาย
รักยังมี หรือกลับกลาย ไปกับสายลมไหว

ความรัก-เปรียบเสมือนโคล่ากระป๋อง
เปิดใหม่ ๆ ก็ซาบซ่า นาน ๆ ไปจึงรู้ว่าจืดชืด

อยากจะทำอะไรกับใครเชิญ
ไปเพลิดเพลินกันให้อิ่มเต็มสุขสันต์
ฉันก็อยู่คนเดียวได้เหมือนกัน
ไม่มีวันกลับไปคบเธอเหมือนเดิม

เห็นเธอออนฉันเลยออนคุยเป็นเพื่อน
กลับแชเชือนเฉื่อยชาในครานี้
หลงฮิห้าบ้าเม้นต์บ้านารี
ใครคนนี้กลับถูกลืมเหมือนจงใจ

คำว่า รัก เกิด จากคน 2 คน
และ คำว่า เลิก เกิดจากคน 2 ใจ

รักคงยังไม่พอ
ความรัก
เหมือนดอกไม้ที่ไร้สี
เป็นน้ำตาลที่ไม่มี รสหวาน
หรือรักมันจืด เมื่อผ่านล่วงกาล
ความมันหวาน จึงถูกเจือจางไป

ฉันก็เจ็บเป็นเหมือนกัน
อย่ามองเหมือนฉันแข็งแกร่งได้ไหม
ฉันแค่ผู้หญิงธรรมดาก็มีบ้างล่ะ ...น้อยใจ
ขอร้องได้ไหม...เลิกใส่ใจเขาเกินไปได้ไหมเธอ?

เสือมันเคยกินเนื้อ ก็คงกินอย่างนั้น
มดเคยกินน้ำตาล ใครกันจะห้ามมันไหว
หมาเคยกินอย่างว่า ก็คงกินของมันต่อไป
ส่วนคนเจ้าชู้หลายใจ คงหลายใจตราบชั่วฟ้าดิน