กลอนน้อยใจน่าสนใจ

บางอย่างคนเราฝังใจไม่เท่ากัน
เทอเปนคนที่ทิ้งกันไป เทอคงลืมง่าย ไม่นานอย่างชั้น

ต้อง ใส่ใจ แค่ไหน ถึงจะ พอ
ต้อง รอ นานแค่ไหน ถึงจะ สน
ต้อง รัก มากเท่าไร ถึงจะ มีตัวตน
ต้อง มีน้ำตา อีกกี่หน ถึงจะ สะใจ คนอย่างเธอ

เมื่อก่อนเราเคยกอดอหยอกล้อเล่น
กลับเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยนะเพื่อน
ภาพเก่าๆแห่งความหลังคอยย้ำเตือน
เธอลืมเลือนมันไปแล้วหรือไร

คนที่เธอไม่เคยรักก็แบบนี้
ต้องชอกช้ำไปทั้งปีน่าสงสาร
แต่ยังหวังไว้ลึกๆ ว่าสักวัน
เธอจะหันมาสนใจเหมือนดังเดิม

ชักไม่ค่อยจะมั่นใจในความรัก
ที่เธอพูดออกจากปากเมื่อครั้งก่อน
แม้ตอนนี้ฉันจะพูดจาเว้าวอน
ก็คงไม่เป็นเหมือนตอนเริ่มรักกัน

ไม่รู้เพื่อนคิดอะไรในวันนี้
เหมือนว่ามีเรื่องในใจอยู่ใช่ไหม
ฉันไม่รู้ดูไม่ออกเรื่องในใจ
แต่ทำไมไม่ยอมพูดกับเราเลย

บางครั้ง เพราะ ความอดทน ของเรา มันมี สูงเกินไป
ช่วงเวลา ที่เป็น ควาย มันก็เลย ยาวนาน เป็นพิเศษ

อยู่กับคนไม่มีใจก็ไร้ค่า
เพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ไม่สน
เป็นเพราะรักเค้ามากมายจึงต้องทน
ต้องหมองหม่นน้ำตาหล่นรดหัวใจ

เธอสนใจเรื่องเล่นเกมส์มากกว่าฉัน
คบเป็นแฟนไปวันๆ เท่านั้นหรือ
เดินไปไหนเธอไม่เคยคิดจับมือ
เราก็ซื่อไปรักเธอได้อย่างไร