กลอนน้อยใจ

ทำไม…
คนดีหายากนัก?
เพราะคนส่วนมากพยายามหา
แต่ไม่ได้พยายามที่จะเป็น

โลกเราในยุคนี้
เรารู้จักคนได้เยอะมากขึ้น
แต่ว่าเราไว้ใจกันได้น้อยลง
เราชอบใครๆได้ง่ายขึ้น
แต่ก็รักใคร…ลึกซึ้ง…ยากกว่าเดิม

ให้ความสำคัญ
กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
ก่อนที่ "เวลา" จะพรากจากไป
"ใส่ใจ" คนที่อยู่ข้างๆกาย
ก่อนที่จะไม่มีใคร "อยู่ข้างๆเรา"

หากต้องการคบใคร
ควรลืมตามองให้กว้าง
แต่เมื่อตัดสินใจคบกันแล้ว
ควรหลับตาลงบ้าง
เพราะโลกนี้ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ

ลืมเพื่อนสนิทไปแล้วหรอ
ใจคนเรานี้หนอช่างลืมง่าย
สำหรับฉันแม้เนิ่นนานจนวันตาย
ไม่อาจลืมความในใจยังเหมือนเดิม

คนเป็นแฟนกันต้องอย่ามีความลับ
ฉันไม่อยากจ้องจับผิดเธอหรอกหนา
การกระทำที่เธอเคยสร้างมันมา
ทำให้ฉันหมดศรัทธาในตัวเธอ

วันเวลาผ่านไปไม่กี่ปี
เธอไปมีเพื่อนใหม่เลยลืมฉัน
แต่ฉันยังคิดถึงยังผูกพัน
และหวังว่าสักวันจะเหมือนเดิม

ชักไม่ค่อยจะมั่นใจในความรัก
ที่เธอพูดออกจากปากเมื่อครั้งก่อน
แม้ตอนนี้ฉันจะพูดจาเว้าวอน
ก็คงไม่เป็นเหมือนตอนเริ่มรักกัน

ทิ้งฉันไว้อยู่ในห้องอย่างเดียวดาย
เธอออกไปทำอะไรฉันไม่รู้
ฉันเจ็บไข้ไม่สบายไม่เคยดู
แค่นี้ฉันนั้นก็รู้หัวใจเธอ

การกระทำเธอเปลี่ยนไปไม่เหมือนเก่า
มักไม่ให้เรารู้ว่าเธอไปไหน
ปล่อยให้เราคิดไปเองอยู่ในใจ
เหมือนตัวเราไร้ความหมายสำหรับเธอ

เพื่อนเธอชวนไปเที่ยวไหนรีบทันที
แต่ฉันนี้ตัวเธอกลับไม่เคยสน
ลืมแล้วหรือว่ายังมีฉันอีกคน
ไม่รู้ฉันจะอดทนได้เท่าไร

เธอสนใจเรื่องเล่นเกมส์มากกว่าฉัน
คบเป็นแฟนไปวันๆ เท่านั้นหรือ
เดินไปไหนเธอไม่เคยคิดจับมือ
เราก็ซื่อไปรักเธอได้อย่างไร

คงไม่หวังจะให้เธอมาเป็นห่วง
เราเป็นได้แค่คู่ควงที่เธอเบื่อ
ที่ผ่านมามอบรักให้อย่างเหลือเฟือ
ที่อยู่ได้เพราะความเชื่อเท่านั้นเอง

คนที่เธอไม่เคยรักก็แบบนี้
ต้องชอกช้ำไปทั้งปีน่าสงสาร
แต่ยังหวังไว้ลึกๆ ว่าสักวัน
เธอจะหันมาสนใจเหมือนดังเดิม

ในบางครั้งเราก็แอบคิดน้อยใจ
แต่ทำไมเธอนั้นกลับมองไม่เห็น
หรือว่าฉันมันไม่ใช่สิ่งจำเป็น
แค่ของเล่นไว้แก้เหงาบางเวลา

ไม่หลบหน้ากันจะได้ไหม
เพราะคนที่ได้แต่เสียใจ คือฉันคนนี้
รับฟังได้ หากสิ่งที่เธอพูดไป มันไม่ดี
แต่ขอร้อง..อย่าให้ความเงียบที่มี..เข่นฆ่ากัน

ช่วยมองตากันหน่อยได้ไหม
หากเธอกล้ารับความเป็นไปในใจนั้น
ขอฉันได้อ่านความรู้สึกเธอบ้างละกัน
จากสายตาเธอคู่นั้น..นะ..คนดี

ไม่หลบสายตาจะได้ไหม
ฉันยิ่งไม่สบายใจเธอรู้หรือเปล่า
มีอะไรเปลี่ยนไประหว่างเรา
บรรยากาศจึงดูเงียบเศร้า ไม่เหมือนทุกวัน