กลอนน้อยใจน่าสนใจ

ความเจ็บปวดที่สุดในหัวใจ
คือ รู้ว่า ตัวเอง รักใคร
แต่ ไม่มีวันได้ครอบครอง

จะไม่ลืมว่าเราเคยรักกัน
จะไม่จำว่าเธอทิ้งฉันไป
สิ่งดี ดี ยังมีในหัวใจ
ไม่มีใครแทนที่เธอ

น่าน้อยใจ
เธอชอบสิ่งที่ฉันขีดเขียนออกไป ทุกๆครั้ง
แต่งแต้มอะไร เธอก็เต็มใจจะรับฟัง
เธอคอยอยู่เป็นกำลัง ให้ฉันเสมอมา

ก็เป็นแค่คนธรรมดาที่ รักเธอ
จะเอาอะไรไปสู้กับคนเลิศเลอที่ เธอรัก

ว่ากันว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิด
ฉันว่าผิดคิดว่าคงไม่ใช่
การที่ใครคนหนึ่งจะเปลี่ยนไป
หาใช่เพราะไกลกัน
แต่เป็นเพราะคนไกลไม่ส่งข่าว
ไม่รู้เรื่องราวของเขาให้หมายมั่น
ในเมื่อคนใกล้แสนเอาใจอยู่ทุกวัน
แล้วฉะนั้นเธอว่าฉันควรจะเลือกใคร

ครั้นโทรหาคุยมาสามสิบวิ
เงียบแล้วสิไม่ขยับเธอหลับใหล
แล้วแบบนี้จะได้คุยกันเมื่อไร
นานแค่ไหนเมื่อไหร่จะได้คุย…

ตอนแรกๆ เธอบอกรักกันนักหนา
แต่เวลากลับทำให้เธอแปรเปลี่ยน
จะจดจำทุกเรื่องราวเป็นบทเรียน
เลยต้องเนียนเก็บซ่อนความน้อยใจ

ยังรับรู้อยู่หรือเปล่า
คนที่คอย เขาจะปวดร้าวไหม
คงเที่ยวยิบยื่น ความหวานให้ใคร
คนข้างหลังยังมีอยู่ไหม ยังหลงระรื่นชื่นใครอยู่หนอ

ในเวลาที่เรา ผิดหวัง เราก็ยังคงมี ความหวัง ว่ามันจะต้องดีขึ้นได้
เจ็บใจที่สุด แต่สุดท้ายก็ทำได้แค่ ร้องไห้ ออกมาแค่นั้น
ต่อให้เราเปนคนเข้มแข็งยังไง เราก่ทำได้แค่นี้ จิง ๆ