กลอนรักสั้นๆ

…เป็นความจริงที่ว่า…
น้ำและฟ้าไม่อาจมาพบกันได้
แต่น้ำ…ยังคงสะท้อนภาพฟ้าแม้ห่างไกล
แล้วเราจะหวั่นไปไย…ถ้าใจส่งถึงกัน

คนดีเป็นอย่างไรบ้าง
ไม่นานหรอกก็รุ่งสาง
ความอ้างว้างจะจางหายไป

ฉันอาจไม่ดีอย่างใครๆ
แต่ทำไมต้องเป็นเหมือนอย่างเขา
ฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้มานานเนา
แต่มีรักใหญ่เท่าท้องนภา...

อ่านหนังสือดึกๆก็นึกถึงคนคนหนึ่ง
คนซึ่งต้องห่วงหา คนคนนึงซึ่งอยู่ในใจตลอดมา
คนคนนึงซึ่งคนคนนี้ขอบอกว่า "รักเธอ"

ฉันรักเธอเท่าฟ้าและอากาศ
ฉันรักเธอเท่าถาดใส่ขนม
ฉันรักเธอเท่าขวดใส่ลูกอม
ฉันรักเธอเท่าโหลกลมๆที่ใส่หัวใจ

เก็บความรักใส่กล่อง
เก็บใจเราสองใส่ลงถัง
เก็บความจริงใจใส่กะละมัง
แล้วเก็บกล่องในถัง
ใส่กะละมังไปให้เธอ

ถามหาความรักว่าอยู่ไหน
อยู่ไกลที่ฟากฟ้ากว้าง
หรืออยู่สุดท้ายที่ปลายทาง
หรืออยู่ข้างๆใจเธอ

สายลมพัดพาใจล่องลอยออกไป
ขอพรุ่งนี้ฉันยังมีเธอ
และฉันเก็บสิ่งดีที่เธอนั้นมีให้จดจำ
อยากบอกเธอสักล้านคำว่ารักเธอ

ร.เรือแล่นไปบนสายน้ำ ไม้หันอากาศบินร่อนบนเวหา
ก.ไก่ค่อยๆเดินตามหลังมา
แล้วอ่านว่า "รัก" ซึ่งคำนี้ฉันให้เธอ

อยากให้เธอรับรู้เอาไว้ว่า
แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน
ระยะทางระหว่างเราจะห่างเพียงใด
แต่ในใจรักที่ให้ยังคงเดิม

อิจฉาเครื่องบินอยู่ใกล้ airport
อิจฉาปรอทอยู่ติดคนไข้
อิจฉาหลอดเลือดคอยหล่อเลี้ยงหัวใจ
อิจฉาใครใครที่อยู่ใกล้เธอ

ยิ่งฉัีนคุยกับเธอ
ยิ่งทำให้ฉันละเมอ ว่าเธอคือคนที่ใช่
ตามหามานาน คนอย่างเธอ คนของหัวใจ
รู้เลยว่าใช่ เมื่อได้ใกล้ชิดสนิทกัน

ยิ่งคุยกับเธอ
ใจฉันยิ่งเพ้อไปกันใหญ่
จากรอยยิ้มเธอจาง ๆ ... มาวางบนหัวใจ
และคำพูดดีๆ จากใจ ที่เธอให้มา

เธอคือผู้หญิงที่อ่อนหวาน
ถ้อยคำรำพัน ฟังแล้วอ่อนไหว
ได้พูดคุย ได้ยินเสียงของเธอทีไร
รู้บ้างไหม ว่า อยากเข้าไปนั่งในหัวใจเธอ....

ฉันคงเป็นได้แค่ทางผ่าน
เป็นสะพานข้ามดวงดาว
เพื่อพาเธอไปพบกับเขา
ส่วนฉันจะปวดร้าวก็ช่างมัน

อยากให้เธออยู่ตรงนี้
เป็นเพื่อนที่แสนดีข้าง ๆ ฉัน
มีความรู้สึกดี ๆ มาแบ่งปัน
เป็นกำลังใจให้กันและกันตลอดไป

ขอบคุณน่ะ..คนแห่งความรัก
ขอบคุณสำหรับการฟูมฟัก..เอาใจใส่
ขอบคุณวันเวลาที่เธอผ่านเข้ามาในหัวใจ
ขอตอบแทนด้วยคำนี้ได้ไหม...ฉันรักเธอ

คิดถึงใครคนหนึ่งตรึงตราจิต
พรหมลิขิตขีดทางให้ห่างเหิน
ต่างคนต่างหนทางที่ต้องเผชิญ
ย่างก้าวเดินบนเส้นทางที่ต่างกัน