กลอนรักสั้นๆน่าสนใจ

หนึ่งคนอาจมีร้อยพันความฝัน
ขอได้ไหมเป็นหนึ่งในนั้นที่เธอฝันหา
จะมีโอกาสไหมแค่เสี้ยวหนึ่งเวลา
ได้เป็นคนมีค่าแค่ในความฝันเธอ 

เกลียดตัวเองยิ่งนัก
แค่เข้าไปทักก็ไม่กล้า
เลยแต่งกลอนบทนี้ขึ้นมา
แทนคำบอกว่าห่วงใย

ความรัก คือ ท้องฟ้า
คือ ต้นหญ้าที่พริ้วไหว
ความรัก คือ การให้กำลังใจ
คือ ความยิ่งใหญ่ของกาลเวลา

ไม่อยากเป็นเพียงคนไกลห่าง
ได้ใกล้ชิดเธอบ้าง แค่ในฝัน
เหมือนใจของเราไม่มีกันและกัน
ทั้งที่ความจริงนั้นใจของฉันมีแต่เธอ

…เป็นความจริงที่ว่า…
น้ำและฟ้าไม่อาจมาพบกันได้
แต่น้ำ…ยังคงสะท้อนภาพฟ้าแม้ห่างไกล
แล้วเราจะหวั่นไปไย…ถ้าใจส่งถึงกัน

รักเธอจนใจจะขาด
ถึงจระเข้ฟาดหางยังทนไหว
ไมค์ไทสันกัดหูไม่เป็นไร
ถึงยังไงใจฉันก็รักเธอ

อยากเก็บดาวมาร้อยเป็นความรัก
อยากเก็บผักมามัดเป็นหัวใจ
จาบอกเธอว่ารักหมดใจ
แล้วจาเอาความรักกับหัวใจมาให้เธอ

คิดถึงเธอเหลือเกินคนไกล
เธอคิดถึงฉันบ้างไหมคนดี
ระยะทางห่างกันแบบนี้
เธอจะมีความรู้สึกเช่นไร

ฉันอาจไม่ดีอย่างใครๆ
แต่ทำไมต้องเป็นเหมือนอย่างเขา
ฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้มานานเนา
แต่มีรักใหญ่เท่าท้องนภา...