กลอนให้กําลังใจตัวเองน่าสนใจ

เธอใจยอกชอกช้ำแสนลำบาก
รับรู้จากแววตาว่าอ่อนไหว
ขอเป็นเพื่อนเคียงข้างเดินทางไกล
เหนื่อยแค่ไหนกับปัญหาร่วมฝ่าฟัน

อนาคตเป็นอย่างไรใครจะรู้
แต่ให้สู้เพื่อไปสู่สิ่งที่ฝัน
แม้เวลาอาจพาใจให้ลืมกัน
สำหรับฉันไม่มีวันจะเปลี่ยนไป

เรามีสิทธิที่จะพูด มีสิทธิที่จะเขียน แต่ไม่มีสิทธิ ที่จะทำให้ใครรู้สึกเสียใจ ในคำพูดของเรา

จากบ้านนอก คอกนา มาเมืองหลวง
เด็กท้องทุ่ง หน้าใสก่วงมีความหวัง
สู้ชีวิต ไปพลาง ๆ ตามลำพัง
พรุ่งนี้มั๊ง ตัวข้าจะคว้าดาว

เหนื่อยบ้างไหมที่เดินมาถึงวันนี้
อาจอ่อนล้าเบื่อบ้างเป็นบางที
อย่าท้อเลยคนดีขอให้ทน

ทุกย่างก้าวของเราคือ การเดินทางสู่จุดมุ่งหมาย

แค่เพียงคนคนเดียวทิ้งเราไป
จงอย่าได้เสียใจหมดความหวัง
จงคิดบวกเพื่อจะได้เติมพลัง
ลมหายใจเรายังมีอย่าแพ้ใคร

ทำดีไม่จำเป็นต้องมีคนเห็น แค่รู้ว่าทำดีแล้วแค่นั้นพอ

มองปัญหา
ให้เหมือนกับเม็ดทราย
ถึงจะเยอะมากมาย
แต่เม็ดทรายก็เล็กนิดเดียว