กลอนให้กําลังใจตัวเองน่าสนใจ
เธอใจยอกชอกช้ำแสนลำบาก
รับรู้จากแววตาว่าอ่อนไหว
ขอเป็นเพื่อนเคียงข้างเดินทางไกล
เหนื่อยแค่ไหนกับปัญหาร่วมฝ่าฟัน
อนาคตเป็นอย่างไรใครจะรู้
แต่ให้สู้เพื่อไปสู่สิ่งที่ฝัน
แม้เวลาอาจพาใจให้ลืมกัน
สำหรับฉันไม่มีวันจะเปลี่ยนไป
เรามีสิทธิที่จะพูด มีสิทธิที่จะเขียน แต่ไม่มีสิทธิ ที่จะทำให้ใครรู้สึกเสียใจ ในคำพูดของเรา
จากบ้านนอก คอกนา มาเมืองหลวง
เด็กท้องทุ่ง หน้าใสก่วงมีความหวัง
สู้ชีวิต ไปพลาง ๆ ตามลำพัง
พรุ่งนี้มั๊ง ตัวข้าจะคว้าดาว
เหนื่อยบ้างไหมที่เดินมาถึงวันนี้
อาจอ่อนล้าเบื่อบ้างเป็นบางที
อย่าท้อเลยคนดีขอให้ทน
ทุกย่างก้าวของเราคือ การเดินทางสู่จุดมุ่งหมาย
แค่เพียงคนคนเดียวทิ้งเราไป
จงอย่าได้เสียใจหมดความหวัง
จงคิดบวกเพื่อจะได้เติมพลัง
ลมหายใจเรายังมีอย่าแพ้ใคร
ทำดีไม่จำเป็นต้องมีคนเห็น แค่รู้ว่าทำดีแล้วแค่นั้นพอ
มองปัญหา
ให้เหมือนกับเม็ดทราย
ถึงจะเยอะมากมาย
แต่เม็ดทรายก็เล็กนิดเดียว
