กลอนรักสั้นๆน่าสนใจ

บ่ายหนึ่งคิดถึงเธอ
บ่ายสองละเมออยากเจอหน้า
บ่ายสามยังห่วงใยทุกเวลา
บ่ายสี่ห้านั่งบ้าอยู่คนเดียว

เกลียดตัวเองยิ่งนัก
แค่เข้าไปทักก็ไม่กล้า
เลยแต่งกลอนบทนี้ขึ้นมา
แทนคำบอกว่าห่วงใย

ฟ้ากว้าง…ช่างฟ้า
มองไม่เห็นด้วยตาแต่ใจเห็น
ความรักยังเป็นเงาทั้งเช้าเย็น
คำสัญญาไม่จำเป็นเท่า …หัวใจ…

รู้บ้างไหม ว่าใครเขา เฝ้าคิดถึง
รู้บ้างไหม ใครคนนึง รำพึงหา
รู้บ้างไหม ใครห่วงเธอเสมอมา
เธอไม่รู้ แสดงว่า ไม่รักเรา

อยากให้เธออยู่ตรงนี้
เป็นเพื่อนที่แสนดีข้าง ๆ ฉัน
มีความรู้สึกดี ๆ มาแบ่งปัน
เป็นกำลังใจให้กันและกันตลอดไป

จะต้องห่างกันเพียงไรก็ไม่ว่า
แต่ขออย่าลืมกันจะได้ไหม
ขอเพียงส่งความคิดถึงและห่วงใย
พร้อมกับความจริงใจมาให้กัน

ใจจริงคิดอยากจะผูกพัน
แต่วันนั้นยังไม่กล้าเอ่ย
อยากทักทาย ถามไถ่ แต่ไม่เคย
แล้วจะเอ่ยความในใจได้อย่างไร

ถึงมือจะกด "Like"
แต่ "หัวใจ" คิดไกลกว่านั้น

คนดีเป็นอย่างไรบ้าง
ไม่นานหรอกก็รุ่งสาง
ความอ้างว้างจะจางหายไป