คํากลอนสอนใจน่าสนใจ

เมื่อยามรักน้ำผักก็ว่าหวาน
ครั้นเนิ่นนานน้ำอ้อนก็กร่อยขม
เหมือนคำพาลหวานนักมักเป็นลม
แต่เขาชมกันว่าดีนี่กระไร
บรเพ็ดนั้นเป็นยารักษาโรค
แต่ความโลภเขาว่าขมหาชมไม่
เหมือนคนซื่อพูดจาประสาใจ
ไม่มีใครชมปากมิอยากยินฯ

ความห่างไกล สอนให้ ใจคิดถึง
ความรำพึง จะสอน ตอนห่วงหา
ความเชื่อใจ จะสอน ตอนนินทา
แต่ความกล้า จะสอน ตอนเรากลัว

ถ้าคิดว่า "ยังไหว" จง "อย่าหยุด"
แต่ถ้ารู้ว่า "มันถึงที่สุด" ก็ "อย่าฝืน"

ทำตัวดี มีงานทำ และศักดิ์ศรี 
รอคนดี ที่มีรักตอบสนอง
ถึงเค้าจะหลอกให้เรา น้ำตานอง
ก็จะมองว่า มันโง่ ที่ทิ้งไป

ถึงจะรวยล้นฟ้า
ถึงจะจนติดดิน
ถึงจะมีแค่พอกิน
สุดท้ายก็แดดิ้นบนพื้นปฐพี

อันผู้ชาย กายปลาไหล ไม่ต้องคบ
ชายพูดปด จดเอาไว้ ไม่อาสา
ชายพนัน รั้นขวดเหล้า เมาสุรา
อย่านำมา เป็นสามี หนีให้ไกล

ก่อนเธอเคลิ้มเธอคล้อยถ้อยคำรัก
ควรตระหนักนิยามความแปรผัน
นิยายรักหวานล้ำเขารำพัน
อาจไม่ทันถึงปีที่จบลง

คนโง่
มักเที่ยวไปเรื่อยเปื่อย
แต่คนฉลาด
ท่องเที่ยวเพื่อหาความรู้

มีโอกาสมากมาย
ที่จะเจอคนที่ "เรารัก"
แต่คงไม่มีโอกาสมากนัก
ที่จะเจอคนที่ "รักเรา"