คํากลอนสอนใจน่าสนใจ

อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก
แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย
ถึงเจ็บอื่นหมื่นแสนไม่แคลนคลาย
เจ็บเจียรตายเพราะเหน็บให้เจ็บใจฯ

ไม่ประหยัด เงินไว้ ใช้ยามยาก
ต้องลำบาก กราบกราน กู้เงินเขา
ดอกยี่สิบ สามสิบ ก็ต้องเอา
เป็นทาสเขา ใช้ดอกต้น จนหลังอาน 

มองทุกข์สุข ก็จงจ้อง มองให้ดี
มองว่าเป็น อย่างที่ คนเราหวัง
มองว่าเป็น ตามปัจจัย ให้ระวัง
มองจริงจัง ก็จักเห็น เป็นธรรมดา

ไม่ต้องบินให้สูงอย่างใครเขา 
จงบินเอาเท่าที่เราจะบินไหว
ท่าที่บินไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร
แค่บินไปให้ถึงฝัน เท่านั้นพอ

เป็นมนุษย์สุดนิยมเพียงลมปาก 
จะได้ยากโหยหิวเพราะชิวหา
แม้นพูดดีมีคนเขาเมตตา 
จะพูดจาจงพิเคราะห์ให้เหมาะความ

ถึงจะรวยล้นฟ้า
ถึงจะจนติดดิน
ถึงจะมีแค่พอกิน
สุดท้ายก็แดดิ้นบนพื้นปฐพี

คืนและวันพลันดับก็ลับล่วง
ท่านทั้งปวงจงอุตส่าห์หากุศล
พลัยชีวิตคิดถึงรำพึงตน
อายุคนนั้นไม่ยืนถึงหมื่นปี

ความจริงของคนๆหนึ่ง
ไม่ใช่ความจริงของคนทั้งหมด

ความพ่ายแพ้ จะไม่วัน "สูญเปล่า"
ถ้าเรารู้จักเอามาเป็น "บทเรียน" เรียนรู้