คํากลอนสอนใจน่าสนใจ

มนุษย์แท้จริงแล้ว
ไม่ได้โตด้วยอาหาร
แต่โตด้วยความลําบาก

ความพ่ายแพ้ จะไม่วัน "สูญเปล่า"
ถ้าเรารู้จักเอามาเป็น "บทเรียน" เรียนรู้

ถ้าพูดดี ก็จะมี ศรีที่ปาก
หากพูดมาก ปากก็อาจ จะมีสี
ปลาหมอตาย เพราะปากตน พ่นวารี
มนุษย์นี้ ตายเพราะปาก อยากกวนตีน

ถ้ารอให้ ตัวดีก่อน ค่อยสอนเขา
ชาตินี้เจ้า คงสอน ใครไม่ได้
ปุถุชน ความชั่วดี มีทุกราย
จะสอนใคร ต้องสอนก่อน เข้านอนโลง

วันที่เหนื่อยหน่ายอ่อนล้า
ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครคนไหน
ลองนึกย้อนถึงความอาทรห่วงใย
กับความสนุกสดใสที่ผ่านมา

เมื่อยังหนุ่ม ยังพอมี ดีร้อยเท่า
พอย่างเข้า วัยชรา น่าใจหาย
ดีห่างเหิน เมินหมาง หนีห่างกาย
เหลือสุดท้าย เพียงดีหู อยู่ดีเดียว

"อยากชนะ" ก็ต้อง "สู้"
"อยากรู้" ก็ต้อง "อ่าน"
"อยากมีเงิน" ก็ต้อง "ทำงาน"
"อยากมีกันและกัน" ก็ต้อง "จริงใจ"

ความห่างไกล สอนให้ ใจคิดถึง
ความรำพึง จะสอน ตอนห่วงหา
ความเชื่อใจ จะสอน ตอนนินทา
แต่ความกล้า จะสอน ตอนเรากลัว

ความพยายามครั้งที่ 100
ดีกว่าคิดท้อถอยก่อนที่จะทํา