คํากลอนสอนใจน่าสนใจ

มนุษย์แท้จริงแล้ว
ไม่ได้โตด้วยอาหาร
แต่โตด้วยความลําบาก

ใช่ญาติมิตรสนิทเนื้อเขาเกื้อหนุน
ควรคิดคุณท่านกว่าจะอาสัญ
ถึงไม่มีสิ่งใดจะให้ปัน
อุตส่าห์หมั่นสรรเสริญเจริญพรฯ

หวังลูกแทนโซ่ทองคล้องใจพ่อ
จะเชื่อมต่อถึงแม่ได้แน่หรือ
คำว่ามารหัวขนคนเล่าลือ
ควรเป็นสื่อสอนใจให้เธอตรอง

เมื่อยังหนุ่ม ยังพอมี ดีร้อยเท่า
พอย่างเข้า วัยชรา น่าใจหาย
ดีห่างเหิน เมินหมาง หนีห่างกาย
เหลือสุดท้าย เพียงดีหู อยู่ดีเดียว

ลิ้นยาวเพียงสองนิ้วเท่านั้น
ทำให้ขงเบ้งยกเมืองให้เล่าปี่ได้

วันที่เหนื่อยหน่ายอ่อนล้า
ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครคนไหน
ลองนึกย้อนถึงความอาทรห่วงใย
กับความสนุกสดใสที่ผ่านมา

ฟ้าจะงาม น้ำจะใส ไฟจะแจ้ง
ทุกหนแห่ง จะงามงด สวยสดใส
โลกของเรา จะน่าอยู่ ตลอดไป
ถ้าร่วมใจ รักษา ฟ้าน้ำดิน

เมื่อยังหนุ่ม สาวรุมรัก มากนักหนา
พอชรา สาวเมินหน้า ไม่มาสน
จะแจกเงิน ก็ไม่มี พี่มันจน
ต้องจำทน รับจ้างยาย ขายข้าวแกง

อาจต้องใช้ วันเวลา ที่แสนนาน
อาจต้องผ่าน ทุกปัญหา ที่รุมเร้า
อาจต้องสู้ อุปสรรค หนักไม่เบา
สิ่งที่เฝ้า เรามุ่งหมาย กลายเป็นจริง