คํากลอนสอนใจน่าสนใจ

เป็นผู้ชาย พายเรือ เหลือลำบาก
เรือก็มาก เฉียดชนกัน นึกหวั่นไหว
แต่ความอยาก ได้คู่ครอง ที่ต้องใจ
เหนื่อยเพียงใด ต้องไม่ท้อ เรื่องถ่อพาย 

จงอยู่เพื่อ สรรค์สร้าง
จงอยู่อย่าง สร้างสรรค์
จงอยู่เพื่อ แบ่งปัน
จงอย่าหวั่น ไม่ผันแปร

มีสลึงพึงประจบให้ครบบาท
อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์
จงมักน้อยกินน้อยค่อยบรรจง
อย่าจ่ายลงให้มากจะยากนานฯ

ทางข้างหน้าลางเลือนเหมือนว่างเปล่า
แดดจะเผาผิวผ่อง เธอหมองไหม้
ที่ตรงนั้นมีหุบเหว มีเปลวไฟ
ถ้าอ่อนแอจะฝ่าไป อย่างไรกัน

อันรักษาศีลสัยต์กัตเวที
ย่อมเป็นที่สรรเสริญเจริญตน
ทรลักษณ์อกตัญญูต่อเขา
เทพเจ้าก็จะแช่งทุกแห่งหนฯ

ถ้าแคบนัก มักคับ ขยับยาก
ถ้ากว้างมาก เกินไป ก็โหรงเหรง
ถ้าสูงนัก มักได้ โหนโตงเตง 
ถ้าต่ำนัก มักถูกเฉ่ง จมบาดาล

อันรสปากหากหวานก็หวานเด็ด
บรเพ็ดก็ไท่ทากเท่าปากขม
มีดว่าคมก็ไม่คมเท่าปากคม
รสหวานขมคมไม่มากเหมือนปากคนฯ

เราไม่มีสิทธิ์ห้าม
สิ่งที่คนอื่นคิด
แต่เรามีสิทธิ์ใช้ชีวิต 
ในแบบของเรา

ก่อนเธอเคลิ้มเธอคล้อยถ้อยคำรัก
ควรตระหนักนิยามความแปรผัน
นิยายรักหวานล้ำเขารำพัน
อาจไม่ทันถึงปีที่จบลง