กลอนน้อยใจน่าสนใจ
ช่วงเวลาหนึ่งในชีวิตหนึ่ง
ที่ได้รู้จักใครคนหนึ่ง อยากบอกเขาว่า
ไกลกันแค่ไหนจะ ส่งใจไปหาเธอไปหาเธอ
ในวันที่เราไม่เหลือใคร
แม้แต่หัวใจก็ยังไม่อาจจะมี
บีบี ย่อมระงับ ด้วยการ ไม่เติมโปร
การโทร ย่อมระงับ ด้วยการ ไม่เติมตังค์
ความรัก ย่อมระงับ ด้วยการ ไม่เติมความหวัง
การผิดพลั้ง ย่อมระงับ ด้วยการ ไม่ซ้ำเติม
ฉันคนนี้ เป็นเพียงคน ธรรมดา
มันไม่ใช่ เทวดา จากฟ้าไหน
ฉันคนนี้ ก็เป็นคน มีหัวใจ
แล้วใยเธอ ไม่สนใจ มาดูแล
คนไม่ใช่อะไรมันก็ผิด
จะห่วงใยแค่ไหนก็ไร้ค่า
แม้เวลาจะนานแค่ไหนก็ไร้ผล
สิ่งที่ทำมันช่างไร้ตัวตน
เรามันคนไม่ใช่ให้ทำใจ
อย่าไปมองดูเวลาที่เขามา
อย่าไปรับฟังที่คนเขาพูดกัน
อย่าไปนึกอย่าคิดไปเองว่าเขายังสำคัญ
อย่าไปฝันว่าเขาจะกลับมา
ไม่อยากเป็นเพื่อนกับเราแล้วหรือเพื่อน
ตอนเจอหน้าทำไมชอบเบือหน้าหนี
เจอเพื่อนใหม่ลืมเพื่อนเก่าแล้วหรือนี่
เพื่อนแสนดีคนนี้น้อยใจจัง
ความน้อยใจ
คือความคาดหวังใหญ่ๆ
ที่มีเพียงพื้นที่แคบๆในหัวใจ
เอาไว้ยอมรับความเป็นจริง
ไม่ได้เจบที่ใครรักเธอ แต่เจ็บที่เธอรักใคร