กลอนน้อยใจน่าสนใจ

อยากจะไปกับใครไปเลยหนา
ไม่ต้องมาแกล้งหลอกบอกรักฉัน
ไหนที่เธอเคยบอกเรารักกัน
เธอทิ้งฉันให้นอนสั่นอยู่คนเดียว

ต้อง ใส่ใจ แค่ไหน ถึงจะ พอ
ต้อง รอ นานแค่ไหน ถึงจะ สน
ต้อง รัก มากเท่าไร ถึงจะ มีตัวตน
ต้อง มีน้ำตา อีกกี่หน ถึงจะ สะใจ คนอย่างเธอ

บางสิ่งหมดค่าไม่นานก็ ลืมมันไป
บางคนหมดใจลืมยังไง ก็ลืมไม่ลง

อยากให้เป็นฉันที่เธอรัก
แต่ความจริงก็แค่คนรู้จัก
ที่เธอเพียงผ่านมาทายทัก
มิใช่รักอย่างที่เข้าใจ

ขอร้อง อย่าให้ความหวัง
เพราะ กู อยู่ลำพัง มันอาจทำให้กู เหงาตาย

ครั้นโทรหาคุยมาสามสิบวิ
เงียบแล้วสิไม่ขยับเธอหลับใหล
แล้วแบบนี้จะได้คุยกันเมื่อไร
นานแค่ไหนเมื่อไหร่จะได้คุย…

ไม่หลบหน้ากันจะได้ไหม
เพราะคนที่ได้แต่เสียใจ คือฉันคนนี้
รับฟังได้ หากสิ่งที่เธอพูดไป มันไม่ดี
แต่ขอร้อง..อย่าให้ความเงียบที่มี..เข่นฆ่ากัน

หากเธอยังมีหัวใจข้างในนั้น
คงไร้ความรู้สึก
เธอจึงไม่เคยผูกพันกับใครล้ำลึก
เธอคงไม่เคยรู้สึกว่ารักใคร

ที่น้อยใจคือ
เธอไม่เคยรู้ลายสือ แห่งคุณค่า
เธอแค่อ่าน แค่ผ่านสายตา
กดถูกใจไปตามประสา คนออนไลน์