กลอนน้อยใจน่าสนใจ

ความจริงก็คือ
ฉันไม่อาจยึดถือ จริงจังอะไรได้
ความฝันความหวังของฉัน ไม่เกิดประโยชน์อันใด
ก็แค่ข้อความซ้ำมาซ้ำไป ที่ไม่มีใครเหลียวแล

ยังรับรู้อยู่หรือเปล่า
คนที่คอย เขาจะปวดร้าวไหม
คงเที่ยวยิบยื่น ความหวานให้ใคร
คนข้างหลังยังมีอยู่ไหม ยังหลงระรื่นชื่นใครอยู่หนอ

อย่ารักเราเพราะเธอเหงา
ถ้าเธอเลิกเหงา
เธอจะเอาเราไปไว้ไหน

เรื่องที่เราเก็บมาน้อยใจ
มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรของใครอีกคน

อย่าเลยคนดี
เมื่อเวลานี้ คนที่แสนดี ไม่มีแล้วในตัวฉัน
คงผิดที่ ผิดเวลา ที่จะมาเห็นคุณค่าในตัวกัน
กับความดีนาทีสุดท้ายนั้น ฉัน! คงไม่รู้สึกอะไร

ที่เธอทิ้งไปฉันไม่เจ๊บมากหรอกแค่เกือบตายเท่านั้นเอง

น่าน้อยใจ
เธอชอบสิ่งที่ฉันขีดเขียนออกไป ทุกๆครั้ง
แต่งแต้มอะไร เธอก็เต็มใจจะรับฟัง
เธอคอยอยู่เป็นกำลัง ให้ฉันเสมอมา

อย่าไปมองดูเวลาที่เขามา
อย่าไปรับฟังที่คนเขาพูดกัน
อย่าไปนึกอย่าคิดไปเองว่าเขายังสำคัญ
อย่าไปฝันว่าเขาจะกลับมา

นั่งอยู่ดีดีก็อยากร้องให้
รู้สึกเหนื่อยหน่ายหัวใจ
เบื่อมากมายกับสิ่งที่เป็นอยู่