กลอนน้อยใจน่าสนใจ

กุไม่ใช่แก๊งค์สามช่า ที่จะมีสามคน

ยอมรับ ว่าเปนคนลืมช้า,
แต่หากวันใดกูลืมมึงได้ขึ้นมา อะรัยที่เคยมีค่าที่สุด กูก้ไม่จำ

รู้มั๊ยว่าการคิดถึง ใครบางคน
ที่ ไม่มีทางได้พบกัน มัน ปวดร้าว และ ทรมานเหลือเกิน

รักคงยังไม่พอ
ความรัก
เหมือนดอกไม้ที่ไร้สี
เป็นน้ำตาลที่ไม่มี รสหวาน
หรือรักมันจืด เมื่อผ่านล่วงกาล
ความมันหวาน จึงถูกเจือจางไป

ความรัก เริ่มจะหมดไป เพราะ ความ ไว้ใจ ใกล้จะหมดลง

คนไม่รักจะยื้อทำไม ให้เสียเวลา

ผู้ชายไม่ได้ฉลาดเสมอไป
แต่เป็นเพราะผู้หญิงต่างหากที่แกล้งโง่

พอเบื่อก็ทิ้งเรา
พอเหงาก็โทรหา
พอเจ็บก็กลับมา
สรุปกูมีค่า..ในฐานะอะไร

ไม่เคยคิดจะชวนเราเข้ากลุ่มเลย
โอ้เพื่อนเอ๋ยยังเห็นเราอยู่ใช่ไหม
เริ่มสังเกตุว่าช่วงนี้เพื่อนเปลี่ยนไป
เหมือนว่าใครมาทำให้เธอเปลี่ยนแปลง