กลอนน้อยใจน่าสนใจ

รักคงยังไม่พอ
ความรัก
เหมือนดอกไม้ที่ไร้สี
เป็นน้ำตาลที่ไม่มี รสหวาน
หรือรักมันจืด เมื่อผ่านล่วงกาล
ความมันหวาน จึงถูกเจือจางไป

เมื่อก่อนเราเคยกอดอหยอกล้อเล่น
กลับเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยนะเพื่อน
ภาพเก่าๆแห่งความหลังคอยย้ำเตือน
เธอลืมเลือนมันไปแล้วหรือไร

ต่อให้เอาความดีมากลบ
หรือจะลบรอยเปื้อนน้ำตาในหัวใจ ให้จางหายไป
รอยหม่นสีเทา ปนรอยปวดร้าวที่เคยฝากไว้
แค่ความดีในนาทีสั้นๆ มันง่ายไป ขอโทษที

ชักไม่ค่อยจะมั่นใจในความรัก
ที่เธอพูดออกจากปากเมื่อครั้งก่อน
แม้ตอนนี้ฉันจะพูดจาเว้าวอน
ก็คงไม่เป็นเหมือนตอนเริ่มรักกัน

อยากจะทำอะไรกับใครเชิญ
ไปเพลิดเพลินกันให้อิ่มเต็มสุขสันต์
ฉันก็อยู่คนเดียวได้เหมือนกัน
ไม่มีวันกลับไปคบเธอเหมือนเดิม

คงไม่หวังจะให้เธอมาเป็นห่วง
เราเป็นได้แค่คู่ควงที่เธอเบื่อ
ที่ผ่านมามอบรักให้อย่างเหลือเฟือ
ที่อยู่ได้เพราะความเชื่อเท่านั้นเอง

ตอนแรกๆ เธอบอกรักกันนักหนา
แต่เวลากลับทำให้เธอแปรเปลี่ยน
จะจดจำทุกเรื่องราวเป็นบทเรียน
เลยต้องเนียนเก็บซ่อนความน้อยใจ

อย่าเอาน้ำตาที่มีค่า
ไปแลกกับคำบอกลา
ของคนที่ไม่มีหัวใจ

ผู้ชายไม่ได้ฉลาดเสมอไป
แต่เป็นเพราะผู้หญิงต่างหากที่แกล้งโง่