กลอนน้อยใจน่าสนใจ

รักคงยังไม่พอ
ความรัก
เหมือนดอกไม้ที่ไร้สี
เป็นน้ำตาลที่ไม่มี รสหวาน
หรือรักมันจืด เมื่อผ่านล่วงกาล
ความมันหวาน จึงถูกเจือจางไป

ที่ คั่นหนังสือ ยังมีค่า
แต่ที่คั่นเวลา ไม่มีค่าอะไรเลย

แค่ลมพัดหวิวๆ
แทบทำให้ หัวใจขาดริ้ว แตกสลาย
หนึ่งหัวใจ ฝากมาถามกมาย
รักยังมี หรือกลับกลาย ไปกับสายลมไหว

คนไม่ใช่อะไรมันก็ผิด
จะห่วงใยแค่ไหนก็ไร้ค่า
แม้เวลาจะนานแค่ไหนก็ไร้ผล
สิ่งที่ทำมันช่างไร้ตัวตน
เรามันคนไม่ใช่ให้ทำใจ

สัญญาใจเรายังไม่เคยลืมเลือน
คอยย้ำเตือนแล้วเพื่อนหล่ะจำได้ไหม
วันเวลาทำให้เพื่อนเริ่มเปลี่ยนไป
โปรดอย่าได้คิดลืมเลือนเพื่อนคนนี้เลย

ไม่หลบสายตาจะได้ไหม
ฉันยิ่งไม่สบายใจเธอรู้หรือเปล่า
มีอะไรเปลี่ยนไประหว่างเรา
บรรยากาศจึงดูเงียบเศร้า ไม่เหมือนทุกวัน

กับคนบางคน เรายอมทำทุกอย่างเพื่อเขาได้
แต่ใช่ว่าเขา จะยอมทำทุกอย่างเพื่อเรา

หากต้องการคบใคร
ควรลืมตามองให้กว้าง
แต่เมื่อตัดสินใจคบกันแล้ว
ควรหลับตาลงบ้าง
เพราะโลกนี้ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ

พอเบื่อก็ทิ้งเรา
พอเหงาก็โทรหา
พอเจ็บก็กลับมา
สรุปกูมีค่า..ในฐานะอะไร