กลอนให้กําลังใจตัวเองน่าสนใจ

เธอใจยอกชอกช้ำแสนลำบาก
รับรู้จากแววตาว่าอ่อนไหว
ขอเป็นเพื่อนเคียงข้างเดินทางไกล
เหนื่อยแค่ไหนกับปัญหาร่วมฝ่าฟัน

อย่าเป็นคนเก่งที่แล้งน้ำใจ
แต่จงเป็นคนธรรมดาทั่วไป
ที่มีน้ำใจ และไม่เห็นแก่ตัว

ถ้าเราไม่เชื่อมั่นในตัวเอง แล้วใครจะมาเชื่อมั่นในตัวเราล่ะ 

อย่าหยุดเพื่อรอโอกาส แต่จงออกไปคว้าโอกาส

หนึ่งสมอง สองมือต้องไขว่คว้า
เมื่อมีปัญหา ขึ้นมาต้องแก้ไข
เหนื่อยและท้อ ขอพักหน่อยไม่เป็นไร
ให้มีแรง ลุกขึ้นใหม่ได้อีกครา

จงเติบโต จากความผิดพลาด
จงเฉลียวฉลาด จากความผิดหวัง
จงเมตตา กับความรู้สึกที่เกลียดชัง

บทพิสูจน์ความแกร่ง แห่งเพชรแท้
ความแน่วแน่ที่จะไปให้ถึงฝัน
จะย่อท้อหวั่นไหว ทำไมกัน
หวังและวันแห่งเส้นชัยไม่ไกลเกิน

คนที่ทำได้คือ คนที่เชื่อว่าเขาทำได้
โดยมิได้คำนึงถึงคำว่า เป็นไปไม่ได้

แม้ลมร้อนพัดผ่าวให้ร้าวลึก
ความรู้สึกทรมานกว่าหน้าไหน
แต่สายฝนยังดับร้อนให้ผ่อนคลาย
เหมือนร้อนใจอาจจะหายถ้าใจเย็น