กลอนให้กําลังใจตัวเองน่าสนใจ

อย่าหยุดเพื่อรอโอกาส แต่จงออกไปคว้าโอกาส

ทางข้างหน้าลางเลือนเหมือนว่างเปล่า
แดดจะเผาผิวผ่อง เธอหมองไหม้
ที่ตรงนั้นมีหุบเหว มีเปลวไฟ 
ถ้าอ่อนแอจะฝ่าไป อย่างไรกัน

ให้ตัวเราเป็นดั่งลูกศร แล้วมุ่งสู่เป้าหมายที่หวังไว้ให้ได้

ยอมโง่ไม่กี่วินาที เพื่อถามในสิ่งที่ไม่รู้ ดีกว่าโง่ตลอดชีวิตโดยที่ไม่ถาม

มองปัญหา
ให้เหมือนกับเม็ดทราย
ถึงจะเยอะมากมาย
แต่เม็ดทรายก็เล็กนิดเดียว

จงทำทุกสิ่งอย่างเต็มที่ เพราะคุณมีเพียงแค่ชีวิตเดียว

คนเราก็เป็น แบบนี้ กันทั้งนั้น
มีสุขสันต์ โศกเศร้า เท่ากันแหละหนา
ความสำเร็จ แต่ละครั้ง กว่าจะได้มา
ต้องแลกด้วย เหงื่อและน้ำตา แทบทุกคน

เธอใจยอกชอกช้ำแสนลำบาก
รับรู้จากแววตาว่าอ่อนไหว
ขอเป็นเพื่อนเคียงข้างเดินทางไกล
เหนื่อยแค่ไหนกับปัญหาร่วมฝ่าฟัน

อย่าไปบังคับใคร ถ้าคุณยังบังคับตัวเองไม่ได้