กลอนให้กําลังใจตัวเองน่าสนใจ

รอยเท้าที่ยาวไกล เมื่อมองกลับไป
บ่งบอกได้ในผลงาน บางรอยอาจมีชำรุด
เพราะสะดุด จุดขวากหนาม ฟันฝ่าจนรอยงาม
เก็บเป็นนิยามของความภูมิใจ

ถึงจะเจ็บแต่ก็ต้องทน ถึงจะนานแต่ก็ต้องรอ ถึงจะท้อแต่ก็ต้องสู้

หนึ่งหยดน้ำร่วงหล่นบนพื้นหญ้า
ไหลรวมเป็นสาขาสู่แม่น้ำ
รวมทุกสายสู่ท้องทะเลคราม
เหมือนหนึ่งความพยายามจะก้าวไกล

เหนื่อยบ้างไหมที่เดินมาถึงวันนี้
อาจอ่อนล้าเบื่อบ้างเป็นบางที
อย่าท้อเลยคนดีขอให้ทน

หัวใจของการเดินทาง
ไม่ได้อยู่ที่จุดหมาย
หากอยู่ที่ประสบการณ์
สองข้างทางมากกว่า

อนาคตสดใสในภายหน้า
กำลังมาตามเวลาอย่าสับสน
แม้อาจเคยผิดหวังกับบางคน
จะผ่านพ้นไปได้ในสักวัน

อย่าคิดว่าเราเดินมาถึงจนตรอก
ให้เราบอกตัวเองยังมีหวัง
เอาศรัทธาและความเชื่อเป็นพลัง
พาเรามุ่งสู่หนทางที่ดีๆ

ไม่มีคำว่าแพ้ถ้าเราสู้
และเรียนรู้สิ่งที่ทำนั้นให้ได้
ค่อยๆคิดค่อยๆแก้ปรับปรุงไป
เราจะคว้าเส้นชัยในสักวัน

ทำวันนี้ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้