คํากลอนสอนใจน่าสนใจ

ประดับกายด้วยความดี
มีราศีกว่าประดับเพชร

ถ้ารอให้ ตัวดีก่อน ค่อยสอนเขา
ชาตินี้เจ้า คงสอน ใครไม่ได้
ปุถุชน ความชั่วดี มีทุกราย
จะสอนใคร ต้องสอนก่อน เข้านอนโลง

ความห่างไกล สอนให้ ใจคิดถึง
ความรำพึง จะสอน ตอนห่วงหา
ความเชื่อใจ จะสอน ตอนนินทา
แต่ความกล้า จะสอน ตอนเรากลัว

จงจำไว้ชายใดมาพูดเกี้ยว
อย่าเพิ่งเกรี้ยวโกรธาว่าหยาบหยาม
เมื่อไม่รักก็อย่าตอบให้ชอบความ
ให้มันตามพอมันเหนื่อยเดี๋ยวเฉื่อยเอง

ยามมั่งมี ดีไปหมด ตดก็หอม
คนนอบน้อม เชิดชู ดูเห็นเห็น
ยามยากไร้ ไม่ได้ตด ก็ว่าเป็น
ยิ่งลำเค็ญ หมูหมา รุมด่าเปิง

ใครจะไว้ใจอะไรไว้ใจเถิด
แต่อย่าเกิดไว้ใจในสิ่งห้า
หนึ่งอย่าไว้ใจทะเลทุกเวลา
สองสัตว์เขี้ยวเล็บงาอย่าไว้ใจ
สามผู้ถืออาวุธสุดจักร้าย
สี่ผู้หญิงทั้งหลายอย่ากรายใกล้
ห้ามหากษัตริย์ทรงฉัตรชัย
ถ้าแม้ใครประมาทอาจถึงตายฯ

คืนและวันพลันดับก็ลับล่วง
ท่านทั้งปวงจงอุตส่าห์หากุศล
พลัยชีวิตคิดถึงรำพึงตน
อายุคนนั้นไม่ยืนถึงหมื่นปี

หนึ่งก้าวที่ยาวไกล
อาจไหวหวั่นและล้มลง
หนึ่งก้าวที่มั่นคง
แม้จะสั้นแต่มั่นใจ

คนจัญไร ส้วมมี ขี้เรี่ยราด
คนฉลาด ถ่ายแล้ว ล้างขัดถู
คนมักง่าย ทิ้งขยะ ลงในคู
คนเป็นครู ต้องฝึกสอน คนอ่อนเยาว์