คํากลอนสอนใจน่าสนใจ

ต้องเวียนเกิดเวียนตายตามบุญบาป
เมื่อไรทราบธรรมแท้ไม่แปรผัน
ไม่ต้องเกิดไม่ต้องตายสบายครัน
มีเท่านั้นใครหาพบจบกันเอย

จะแข่งขัน เรื่องคุยนาน นั้นเรื่องเล็ก
เรื่องจีบเด็ก มีเงินแจก ยังพอไหว
เรื่องลุยสาว หุ่นประจบ ซบเอาใจ
ไว้วันใหม่ จึงจะมา ท้าประลอง

ยิ้มให้กัน วันละนิด จิตแจ่มใส
ยิ้มช่วยให้ เริงรื่น ชื่นหรรษา
ยิ้มช่วยให้ ใกล้ชิด ติดตรึงตา
ยิ้มเสริมค่า หุ่นขี้เหร่ ให้เท่ห์งาม

เมื่อยามรักน้ำผักก็ว่าหวาน
ครั้นเนิ่นนานน้ำอ้อนก็กร่อยขม
เหมือนคำพาลหวานนักมักเป็นลม
แต่เขาชมกันว่าดีนี่กระไร
บรเพ็ดนั้นเป็นยารักษาโรค
แต่ความโลภเขาว่าขมหาชมไม่
เหมือนคนซื่อพูดจาประสาใจ
ไม่มีใครชมปากมิอยากยินฯ

อันว่าความกรุณาปราณี
จะมีใครบังคับก็หาไม่
หลังมาเองเหมือนสายฝนอันชื่นใจ
จากฟากฟ้าสุราลัยสู่แดนดินฯ

ยามมั่งมี อะไรก็ ดีหมดจด
พอเงินหมด ไม่ได้ตด ก็ว่าเหม็น
เกิดเป็นคน ต้องประมาณ ตนให้เป็น
ถึงยากเข็น เพียงใด ให้ว่ารวย

แม้นเราริษยากันและกัน
ไม่ช้าพลันก็จะพากันฉิบหาย
ระวังการยุยงส่งร้าย
นั่นแหละเครื่องทำลายสามัคคีฯ

คืนและวันพลันดับก็ลับล่วง
ท่านทั้งปวงจงอุตส่าห์หากุศล
พลัยชีวิตคิดถึงรำพึงตน
อายุคนนั้นไม่ยืนถึงหมื่นปี

เราไม่มีสิทธิ์ห้าม
สิ่งที่คนอื่นคิด
แต่เรามีสิทธิ์ใช้ชีวิต 
ในแบบของเรา