คํากลอนสอนใจน่าสนใจ

ปัญหามีไว้ให้แก้
ไม่ได้มีไว้ให้กลุ้ม

มนุษย์แท้จริงแล้ว
ไม่ได้โตด้วยอาหาร
แต่โตด้วยความลําบาก

ถ้าแคบนัก มักคับ ขยับยาก
ถ้ากว้างมาก เกินไป ก็โหรงเหรง
ถ้าสูงนัก มักได้ โหนโตงเตง 
ถ้าต่ำนัก มักถูกเฉ่ง จมบาดาล

อุปสรรคแค่ไหน ก็ไม่หวั่น
คืนและวันจะโหดร้าย สักเพียงไหน
ร้อยและพัน ปัญหาจะฝ่าไป
เพียงมีเธอ ยิ้มให้ ที่ปลายทาง

เมื่อยามรักน้ำผักก็ว่าหวาน
ครั้นเนิ่นนานน้ำอ้อนก็กร่อยขม
เหมือนคำพาลหวานนักมักเป็นลม
แต่เขาชมกันว่าดีนี่กระไร
บรเพ็ดนั้นเป็นยารักษาโรค
แต่ความโลภเขาว่าขมหาชมไม่
เหมือนคนซื่อพูดจาประสาใจ
ไม่มีใครชมปากมิอยากยินฯ

หลงอำนาจ วาสนา ว่ายิ่งใหญ่
เห็นแก่ได้ ฉ้อราษฏร์ เบียดบังหลวง
ข่มคนดี ยกคนเลว เที่ยวหลอกลวง
เป็นบาศบ่วง หลุมดำ กรรมเก่าลวง

คิดอะไร ไม่สนิท เท่าคิดถึง
มันซาบซึ้ง ตรึงใจ หาใดเหมือน
ภาพก่อนเก่า คราวหลัง ยังติดเตือน
คิดยิ่งเหมือน เราใกล้ชิด สนิทกัน

คนจัญไร ส้วมมี ขี้เรี่ยราด
คนฉลาด ถ่ายแล้ว ล้างขัดถู
คนมักง่าย ทิ้งขยะ ลงในคู
คนเป็นครู ต้องฝึกสอน คนอ่อนเยาว์ 

มองปัญหา
ให้เหมือนกับ "เม็ดทราย"
ถึงจะเยอะมากมาย
แต่ทรายก็เล็กแค่ "นิดเดียว"