คํากลอนสอนใจน่าสนใจ

แค่ดอกไม้ริมทางเขาร้างทิ้ง
กลายเป็นหญิงอัปยศหมดคุณค่า
มิอาจเอาออกขายได้ราคา
เป็นสินค้ามือสองคนมองเมิน

กำเอาขี้ ดีกว่า กำเอาตด
กลิ่นเหม็นหมด ก็ยังมี ขี้หลงหลือ
ประโยชน์ขี้ มีมาก หลากเหลือเฟือ
กำตดเหลือ มือเปล่า ไม่เข้าที

ไม่ต้องบินให้สูงอย่างใครเขา 
จงบินเอาเท่าที่เราจะบินไหว
ท่าที่บินไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร
แค่บินไปให้ถึงฝัน เท่านั้นพอ

หากเดินตามรอยเท้าคนอื่น
ก็ไม่มีวันมีรอยเท้าเป็นของตัวเอง

ความรู้ดี ขี้เกียจ นอนตื่นสาย
ทำอะไร ก็ไม่ทัน คนอื่นเขา
จะได้เพียง สิ่งเหลือเลือก ใครไม่เอา
กับความเศร้า ความผิดหวัง ที่ยังคอย

ความพ่ายแพ้ จะไม่วัน "สูญเปล่า"
ถ้าเรารู้จักเอามาเป็น "บทเรียน" เรียนรู้

อันคำคมลมชายนั้นร้ายสุด
ชอบเยื้องหยุดใจหญิงให้พิงหา
ชอบพูดเกี้ยวเลี้ยวลุดฉุดเวลา
ดั่งอาชาคึกคะนองลำพองตน

เมื่อแก่เฒ่าหมายเจ้าเฝ้ารับใช้
เมื่อยามไข้หมายเจ้าเฝ้ารักษา
เมื่อยามถึงวันตายวายชีวา
หวังลูกช่วยปิดตาเมื่อสิ้นใจฯ

และอย่าหวังว่านั้นสร้างพันธะ
อย่าคิดนะเสน่ห์เธฮเขาเผลอหลง
สัญชาติเสือเหลือวิสัยให้ซื่อตรง
แล้วก็คงออกลายเมื่อปลายมือ