กลอนให้กําลังใจตัวเองน่าสนใจ

ด้วยสองมือสองเท้าที่ก้าวมั่น
จะสร้างฝันด้วยแรงอันแข็งขืน
จะคว้าจันทร์งาม ยามค่ำคืน
จะหยัดยืนปีนไปให้ถึงดาว

อย่าคิดว่าเราเดินมาถึงจนตรอก
ให้เราบอกตัวเองยังมีหวัง
เอาศรัทธาและความเชื่อเป็นพลัง
พาเรามุ่งสู่หนทางที่ดีๆ

จงเติบโต จากความผิดพลาด
จงเฉลียวฉลาด จากความผิดหวัง
จงเมตตา กับความรู้สึกที่เกลียดชัง

มีเม็ดทรายนับไม่ถ้วนจำนวนทราย
คนทั้งหลายนับไม่ถ้วนในคุณค่า
ทรายจะแกร่งก็เพราะผ่านกาลเวลา
คนจะกล้าก็เพราะผ่านความอดทน

แต่ละคนต่างก็มีฝัน
จะต่างกันก็ตรงที่จุดหมาย
สิ่งที่ฝันใช่ว่าจะไปถึงได้ง่ายดาย
ยังต้องการ กำลังใจจากหลายคน

ใครจะรู้จักดี..อนาคต
ใครเล่าจะกำหนดเส้นทางได้
อย่าไปคิดเรื่องเก่า...ให้ผ่านไป
วันพรุ่งนี้ก็เริ่มใหม่...ให้ลืมมัน

อย่าหยุดเพื่อรอโอกาส แต่จงออกไปคว้าโอกาส

สิ่งไม่คาดคิดเกิดขึ้นได้เสมอตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่

รอยเท้าที่ยาวไกล เมื่อมองกลับไป
บ่งบอกได้ในผลงาน บางรอยอาจมีชำรุด
เพราะสะดุด จุดขวากหนาม ฟันฝ่าจนรอยงาม
เก็บเป็นนิยามของความภูมิใจ