คํากลอนสอนใจน่าสนใจ

อันว่าความกรุณาปราณี
จะมีใครบังคับก็หาไม่
หลังมาเองเหมือนสายฝนอันชื่นใจ
จากฟากฟ้าสุราลัยสู่แดนดินฯ

จงอยู่เพื่อ สรรค์สร้าง
จงอยู่อย่าง สร้างสรรค์
จงอยู่เพื่อ แบ่งปัน
จงอย่าหวั่น ไม่ผันแปร

ขอพวกเราทั้งหลายจำไว้เถิด
ว่าการเกิดนี้ลำบากยากนักหนา
ครั้นคนเราได้กำเนิดเกิดขึ้นมา
ก็กลับพากันถึงซึ่งความตาย

คนโง่
มักเที่ยวไปเรื่อยเปื่อย
แต่คนฉลาด
ท่องเที่ยวเพื่อหาความรู้

คิดอะไร ไม่สนิท เท่าคิดถึง
มันซาบซึ้ง ตรึงใจ หาใดเหมือน
ภาพก่อนเก่า คราวหลัง ยังติดเตือน
คิดยิ่งเหมือน เราใกล้ชิด สนิทกัน

ถ้าล้มจงลุกอย่าทุกท้อ
จงสานต่อความฝันอันยิ่งใหญ่
แม้วันนี้ไม่มีสิทธ์พิชิตชัย
ก็ยังมีวันใหม่ให้ท้าทาย

ถ้ารวมกัน แล้วสบาย ให้รวมเถิด
แต่ถ้าเกิด รวมกัน แล้วเสียหาย
หรือรวมกัน แล้วไม่ ทำอะไร
แยกกันไป ดีกว่า มารวมกัน 

ถ้าอายครู ก็จะไม่ รู้วิชา
อายภรรยา ก็จะ ไม่่มีบุตร
 ถ้าได้ครู มาเป็นคู่ สับปะยุทธ
ก็จะได้ ทั้งบุตร และวิชา 

โกรธกันนั้น ไม่ดี มีเจ็บปวด
เพราะความโกรธ แผดเผา ให้เศร้าหมอง
โกรธครั้งใด หน้าตา ไม่น่ามอง
เคยผุดผ่อง ก็พลันเปลี่ยน เป็นยักษ์มาร