คํากลอนสอนใจน่าสนใจ

แม้นเราริษยากันและกัน
ไม่ช้าพลันก็จะพากันฉิบหาย
ระวังการยุยงส่งร้าย
นั่นแหละเครื่องทำลายสามัคคีฯ

ทางข้างหน้าลางเลือนเหมือนว่างเปล่า
แดดจะเผาผิวผ่อง เธอหมองไหม้
ที่ตรงนั้นมีหุบเหว มีเปลวไฟ
ถ้าอ่อนแอจะฝ่าไป อย่างไรกัน

ด้วยสองมือสองเท้าที่ก้าวมั่น
จะสร้างฝันด้วยแรงอันแข็งขืน
จะคว้าจันทร์งาม ยามค่ำคืน
จะหยัดยืนปีนไปให้ถึงดาว

สูบบุหรี่ ปอดหาย ตายผ่อนส่ง
ดื่มเหล้าลง ตับแข็ง แรงหดหาย
กินยาบ้า สมองฝ่อ รอความตาย
แต่ทำไม คนจึงทำ หมาขำคน

อันนารี มีค่า ที่ความสาว
ถ้ามีคาว โลกีย์ ที่มัวหมอง
จะไม่มี ชายดีใด ที่หมายปอง 
ต้องเป็นของ ให้ชายแห่ จนแก่ตาย

มองอะไร มองให้เห็น เป็นครูสอน
มองไม้ขอน หรือมองคน มองค้นหา
มองเห็นความ เสมอกัน มีปัญญา
มองเห็นว่า ล้วนมีพิษ: อนิจจัง

คนจัญไร ส้วมมี ขี้เรี่ยราด
คนฉลาด ถ่ายแล้ว ล้างขัดถู
คนมักง่าย ทิ้งขยะ ลงในคู
คนเป็นครู ต้องฝึกสอน คนอ่อนเยาว์ 

ถ้าบังเอิญคุณเดินไปพบ
กับคำว่า “เซง” ก่ะชีวิต
ให้ลองคิดว่า “ช่างมัน”
เพราะเดี๋ยวมันก็ผ่านไป

เมื่อยามรักน้ำผักก็ว่าหวาน
ครั้นเนิ่นนานน้ำอ้อนก็กร่อยขม
เหมือนคำพาลหวานนักมักเป็นลม
แต่เขาชมกันว่าดีนี่กระไร
บรเพ็ดนั้นเป็นยารักษาโรค
แต่ความโลภเขาว่าขมหาชมไม่
เหมือนคนซื่อพูดจาประสาใจ
ไม่มีใครชมปากมิอยากยินฯ