คํากลอนสอนใจน่าสนใจ

เตือนตัวเอง ว่าเก่งได้ แต่อย่ากร่าง
รู้รับฟัง ไม่ใช่พล่ามเป็นน้ำไหล
อย่าหลงตน ให้คนเขาเหนื่อยใจ
เจอบันได ถ้าขึ้นได้ ต้องลงเป็น

อันกำเนิดเกิดมาในสากล
ใครจะพ้นมรณาก็หาไม่
จงระงับดับความอาลัย
ถึงโศกไปใช่ที่จะเป็นมาฯ

ชายกี่คนรู้คิดรับผิดชอบ
เกียรติเป็นกรอบกั้นตนพ้นมัวหมอง
แม้เขาคือคนหนึ่งที่พึงปอง
เธอก็ต้องมีความหมายในสายตา

หากวันนี้ คุณยังไม่ "รวยพอ"
ลองหมุนคอ ไปดูเด็ก ที่ "ขอทาน"
หากยังบ่น ไม่สวยหล่อ ทรมาน
ให้มองดู "คนพิการ" ที่คลานเดิน

แค่ดอกไม้ริมทางเขาร้างทิ้ง
กลายเป็นหญิงอัปยศหมดคุณค่า
มิอาจเอาออกขายได้ราคา
เป็นสินค้ามือสองคนมองเมิน

ทุกข์กายนั้น พออยู่ได้ ไม่แตกดับ
ยังพอรับ หลบลี้ หลีกหนีได้
ปัจจัยสี่ มีพร้อมแล้ว อยู่สบาย
แต่ทุกข์ใจ สุดจะลี้ หลีกหนีเอย

มีสลึงพึงประจบให้ครบบาท
อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์
จงมักน้อยกินน้อยค่อยบรรจง
อย่าจ่ายลงให้มากจะยากนานฯ

มีความรู้ ความสามารถ ฉลาดเฉลียว
ทั้งปราดเปรียว ปราดเปรื่อง เรื่องทั้งหลาย
แม้ไร้ทรัพย์ เงินทอง ของนอกกาย
ย่อมหาได้ มีเป็น เช่นต้องการ

ใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า
อย่าปล่อยเวลาทิ้งไปวันๆ