คํากลอนสอนใจน่าสนใจ

มีสลึงพึงประจบให้ครบบาท
อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์
จงมักน้อยกินน้อยค่อยบรรจง
อย่าจ่ายลงให้มากจะยากนานฯ

ถ้าบังเอิญคุณเดินไปพบ
กับคำว่า “เซง” ก่ะชีวิต
ให้ลองคิดว่า “ช่างมัน”
เพราะเดี๋ยวมันก็ผ่านไป

วันที่เหนื่อยหน่ายอ่อนล้า
ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครคนไหน
ลองนึกย้อนถึงความอาทรห่วงใย
กับความสนุกสดใสที่ผ่านมา

ชายกี่คนรู้คิดรับผิดชอบ
เกียรติเป็นกรอบกั้นตนพ้นมัวหมอง
แม้เขาคือคนหนึ่งที่พึงปอง
เธอก็ต้องมีความหมายในสายตา

เมื่อยามรักน้ำผักก็ว่าหวาน
ครั้นเนิ่นนานน้ำอ้อนก็กร่อยขม
เหมือนคำพาลหวานนักมักเป็นลม
แต่เขาชมกันว่าดีนี่กระไร
บรเพ็ดนั้นเป็นยารักษาโรค
แต่ความโลภเขาว่าขมหาชมไม่
เหมือนคนซื่อพูดจาประสาใจ
ไม่มีใครชมปากมิอยากยินฯ

พึงชนะผู้น้อยด้วยการให้
พึงชนะผู้ใหญ่ด้วยความอ่อนโยน

ความรู้ดี ขี้เกียจ นอนตื่นสาย
ทำอะไร ก็ไม่ทัน คนอื่นเขา
จะได้เพียง สิ่งเหลือเลือก ใครไม่เอา
กับความเศร้า ความผิดหวัง ที่ยังคอย

หากวันนี้ คุณยังไม่ "รวยพอ"
ลองหมุนคอ ไปดูเด็ก ที่ "ขอทาน"
หากยังบ่น ไม่สวยหล่อ ทรมาน
ให้มองดู "คนพิการ" ที่คลานเดิน

การนินทากาเลเหมือนเทน้ำ
ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดไปกรีดหิน
แม้องค์ปฎิมายังราคิน
มนุษย์เดินดินหรือจะสิ้นคนนินทาฯ