กลอนน้อยใจ

ถ้าจะตัดก็ตัดให้พ้นใจ
อย่าให้เหลือเยื่อใยไว้ทอฝัน
อย่าให้เหลือแม้เศษเสี้ยวไว้เกี่ยวพัน
เคยรักกันมากแค่ไหนจะได้ลืม

หากเธอยังมีหัวใจข้างในนั้น
คงไร้ความรู้สึก
เธอจึงไม่เคยผูกพันกับใครล้ำลึก
เธอคงไม่เคยรู้สึกว่ารักใคร

ในที่ ที่มีแต่ ความเงียบ
ใช่ว่าจะมี ความเหงา เสมอไป
เพราะในที่ ที่มี คนมากมาย
ก็มี ความเหงา ได้ เช่นกัน

เวลาเปลี่ยน โลกเปลี่ยน แต่ใจฉัน ไม่เคยเปลี่ยน

ถ้าอยากได้รักแท้ ก้อต้อง เอา รักจิง ไปแลก

มีหยดน้ำ อยู่หยดหนึ่ง
มันได้ซึม ออกจากใน ความรู้สึก
ปนความเจ็บ ที่ไว้ใจ ในส่วนลึก
มันคือหยด น้ำตา ของฉันใช่รึป่าว

คนที่รักเราน้อยๆ หรือไม่ค่อยรักเรา
ก็ยังดีกว่าคนที่แสร้งว่ารักเรา แต่จริงๆ ไม่ได้รักเราเลย

กับคนบางคน เรายอมทำทุกอย่างเพื่อเขาได้
แต่ใช่ว่าเขา จะยอมทำทุกอย่างเพื่อเรา

อย่าคบ คนใหม่ เพื่อ ทับรอย คนเก่า

ความรัก สามารถมีปริมาณเพิ่มขึ้นได้เรื่อย ๆ
แม้ขนาดของหัวใจ ยังเท่าเดิม

คุยกันทุกวันก็นึกว่าเราคือคนที่ ใช่
แต่ที่ไหนได้ แมร่ง ใช่กับ ทุกคน

ที่คบกับฉันเพราะว่ารัก
หรือ แค่ พัก เพราะ ไม่มีที่ไป

ความเจ็บปวดที่สุดในหัวใจ
คือ รู้ว่า ตัวเอง รักใคร
แต่ ไม่มีวันได้ครอบครอง

กูไม่ใช่ ทหาร ที่จะอดทน กับมึง

คำว่า รัก เกิด จากคน 2 คน
และ คำว่า เลิก เกิดจากคน 2 ใจ

99 % ของคนที่พูดว่า ไม่เป็นไร
เค้าพูดเพื่อให้คนฟัง สบายใจ เท่านั้นเอง

ความรัก เริ่มจะหมดไป เพราะ ความ ไว้ใจ ใกล้จะหมดลง

ขอร้อง อย่าให้ความหวัง
เพราะ กู อยู่ลำพัง มันอาจทำให้กู เหงาตาย