กลอนน้อยใจน่าสนใจ

ที่ คั่นหนังสือ ยังมีค่า
แต่ที่คั่นเวลา ไม่มีค่าอะไรเลย

ฉันก็เหมือนความเหงา ในเวลาที่เขา ทิ้งเธอ

เสียงที่ไพเราะที่สุดสำหรับฉัน
ไม่ใช่เสียงไมเคิล แจ๊คสันคนโก้
ไม่ใช่เสียงเบิร์ดหรือเสก โลโซ
แต่เป็นเสียงเซย์ฮัลโหลจากเธอ

ให้ความสำคัญ
กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
ก่อนที่ "เวลา" จะพรากจากไป
"ใส่ใจ" คนที่อยู่ข้างๆกาย
ก่อนที่จะไม่มีใคร "อยู่ข้างๆเรา"

เริ่มแรกรักกันเหมือน "น้ำตาล"
ทุกอย่างหวานกันไปหมด
พอนานไป "ล ลิง" หายก็สลด
คงเหลือแต่หยด "น้ำตา"

เพื่อนเธอชวนไปเที่ยวไหนรีบทันที
แต่ฉันนี้ตัวเธอกลับไม่เคยสน
ลืมแล้วหรือว่ายังมีฉันอีกคน
ไม่รู้ฉันจะอดทนได้เท่าไร

ในที่ๆ มีแต่ความเงียบ
ใช่ว่าจะมี "ความเหงา" ทุกครั้งไป
เพราะในที่ๆ มี "คนอยู่มากมาย"
ก็เกิด "ความเหงา" ได้ เช่นกัน

ความจริงก็คือ
ฉันไม่อาจยึดถือ จริงจังอะไรได้
ความฝันความหวังของฉัน ไม่เกิดประโยชน์อันใด
ก็แค่ข้อความซ้ำมาซ้ำไป ที่ไม่มีใครเหลียวแล

ไม่ต้องโทรในเฟสไม่ต้องทัก
ฉันไม่อยากคุยกับเธอคนโกหก
ก็วันนั้นเธอทำไมแสนขี้งก
เธอโกหกว่ามีตังค์เต็มกระเป๋า