กลอนน้อยใจน่าสนใจ

โลกเราในยุคนี้
เรารู้จักคนได้เยอะมากขึ้น
แต่ว่าเราไว้ใจกันได้น้อยลง
เราชอบใครๆได้ง่ายขึ้น
แต่ก็รักใคร…ลึกซึ้ง…ยากกว่าเดิม

บางครั้งการเป็นตัวจริงก็ไม่ได้มีความสุขมากเท่าไหร่
หากคนรักมองเรา ไร้ตัวตน

ทำอะไรเพื่อนเคยรอเราบ้างไหม
แล้วจะให้เราไว้ใจนายอีกหรือ
ทั้งที่เราทำสิ่งดีนิสัยซื่อ
เพื่อนก็ยังเชื่อคำลือเรื่องร้ายเรา

ว่ากันว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิด
ฉันว่าผิดคิดว่าคงไม่ใช่
การที่ใครคนหนึ่งจะเปลี่ยนไป
หาใช่เพราะไกลกัน
แต่เป็นเพราะคนไกลไม่ส่งข่าว
ไม่รู้เรื่องราวของเขาให้หมายมั่น
ในเมื่อคนใกล้แสนเอาใจอยู่ทุกวัน
แล้วฉะนั้นเธอว่าฉันควรจะเลือกใคร

ในเวลาที่เรา ผิดหวัง เราก็ยังคงมี ความหวัง ว่ามันจะต้องดีขึ้นได้
เจ็บใจที่สุด แต่สุดท้ายก็ทำได้แค่ ร้องไห้ ออกมาแค่นั้น
ต่อให้เราเปนคนเข้มแข็งยังไง เราก่ทำได้แค่นี้ จิง ๆ

เธอคงลืมเพื่อนคนนี้ไปนานแล้ว
แต่เธอยังอยู่ในใจเรารู้ไหม
แม้วันคืนจะเนิ่นนานผ่านเลยไป
ความคิดถึงมิเคยคลายหรือเปลี่ยนแปลง

ไม่ได้คิดถึงทุกครั้งที่หลับตา แต่คิดถึงทุกเวลาที่หายใจ

เธอไม่ต้องคิดถึงฉันเลยก็ได้
ไม่ต้องห่วงฉันเป็นไงไม่ต้องสน
หรือว่าเธอไม่คิดที่จะทน
เธอไม่สนไม่เป็นไรฉันอยู่ได้..คนเดียว

รักคงยังไม่พอ
ความรัก
เหมือนดอกไม้ที่ไร้สี
เป็นน้ำตาลที่ไม่มี รสหวาน
หรือรักมันจืด เมื่อผ่านล่วงกาล
ความมันหวาน จึงถูกเจือจางไป