กลอนน้อยใจน่าสนใจ

คนไม่ใช่อะไรมันก็ผิด
จะห่วงใยแค่ไหนก็ไร้ค่า
แม้เวลาจะนานแค่ไหนก็ไร้ผล
สิ่งที่ทำมันช่างไร้ตัวตน
เรามันคนไม่ใช่ให้ทำใจ

ตั้งแค่เธอมีเค้าคนนั้นเข้ามา
ความเป็นเพื่อนของเรานับวันยิ่งน้อยลง
อาจเป็นอำนาจแห่งความลุ่มหลง
ที่ทำให้เธอลืมเพื่อนคนนี้ไป

โชคชะตา ทำให้เรารักกันได้
แล้วทำไม โชคชะตาจะทำให้เราเลิกกันไม่ได้

รักไม่ใช่การครอบครอง แต่ไม่มีใครหรอกที่จะ
ไม่อยากเป็นเจ้าของคนที่เรารัก

ช่วงเวลาหนึ่งในชีวิตหนึ่ง
ที่ได้รู้จักใครคนหนึ่ง อยากบอกเขาว่า
ไกลกันแค่ไหนจะ ส่งใจไปหาเธอไปหาเธอ

บางอย่างคนเราฝังใจไม่เท่ากัน
เทอเปนคนที่ทิ้งกันไป เทอคงลืมง่าย ไม่นานอย่างชั้น

บังคับใจไม่ให้หลงรัก
บางที ก้อ เจ็บ หนัก
เหมือนบังคับ ให้ ลืม เทอ

เขามันบอบบางใช่ไหม
คงรับอะไรร้ายๆ ไม่ได้เหมือนฉัน
เธอจึงแสนจะแคร์..ดูแลยิ่งกว่าคนสำคัญ
แล้วฉันล่ะฉัน...เธอเคยคิดถึงกันบ้างรึเปล่า

รู้มั๊ยว่าการคิดถึง ใครบางคน
ที่ ไม่มีทางได้พบกัน มัน ปวดร้าว และ ทรมานเหลือเกิน