กลอนน้อยใจน่าสนใจ

รักคงยังไม่พอ
ความรัก
เหมือนดอกไม้ที่ไร้สี
เป็นน้ำตาลที่ไม่มี รสหวาน
หรือรักมันจืด เมื่อผ่านล่วงกาล
ความมันหวาน จึงถูกเจือจางไป

จะมาถามว่าฉันเป็นไงบ้าง
ยามว่างๆ ช่วยโทรมาจะได้ไหม
เพราะตอนนี้ฉันอ้างว้างสุดหัวใจ
อยู่ที่ไหนก็เหมือนไม่มีเธอ

จะมีแฟน ไม่มีแฟน สุดท้ายมันก่อต้องตายกันทุกคน

ครั้นโทรหาคุยมาสามสิบวิ
เงียบแล้วสิไม่ขยับเธอหลับใหล
แล้วแบบนี้จะได้คุยกันเมื่อไร
นานแค่ไหนเมื่อไหร่จะได้คุย…

เธอคงลืมเพื่อนคนนี้ไปนานแล้ว
แต่เธอยังอยู่ในใจเรารู้ไหม
แม้วันคืนจะเนิ่นนานผ่านเลยไป
ความคิดถึงมิเคยคลายหรือเปลี่ยนแปลง

การกลับไปคบแฟนเก่า
ข้อดี คือไม่ต้องเรียนรู้ อะไรเพิ่มเติม
แต่ ปัญหา ก็คือ ต้องทนกับ เรื่องเดิมๆ ที่ทำให้เลิกกัน

สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่าหัวใจ
หากว่ามันรักใคร ก็ยอมทุ่มเททุกอย่างให้ได้เสมอ
เหมือนกันนะ กับความรู้สึกนี้ที่เคยให้เธอ
แต่เสียดาย ใจที่เคยพลั้งเผลอ หลงให้เธอ คนที่ไม่เห็นค่าได้

เห็นเธอออนฉันเลยออนคุยเป็นเพื่อน
กลับแชเชือนเฉื่อยชาในครานี้
หลงฮิห้าบ้าเม้นต์บ้านารี
ใครคนนี้กลับถูกลืมเหมือนจงใจ

คนไม่ใช่อะไรมันก็ผิด
จะห่วงใยแค่ไหนก็ไร้ค่า
แม้เวลาจะนานแค่ไหนก็ไร้ผล
สิ่งที่ทำมันช่างไร้ตัวตน
เรามันคนไม่ใช่ให้ทำใจ