กลอนน้อยใจน่าสนใจ

คนที่คบกันมาสบตาก็รู้แล้ว
เธอไม่เหลือวี่แววอย่างคนเคยรักกัน
เมื่อคนบางคนที่ทิ้งเธอไปในครั้งนั้น
เขาจะกลับเข้ามา จะหมดเวลาของเรา

เมื่อเรารักใครสักคน ความรักจะเดินทางติดตามเราไปทุกที่
เจออะไรก็คิดถึง นึกถึง
และอยากให้มาอยู่ด้วยกันตรงนี้ทุกทีไป

รักคงยังไม่พอ
ความรัก
เหมือนดอกไม้ที่ไร้สี
เป็นน้ำตาลที่ไม่มี รสหวาน
หรือรักมันจืด เมื่อผ่านล่วงกาล
ความมันหวาน จึงถูกเจือจางไป

ยอมรับ ว่าเปนคนลืมช้า,
แต่หากวันใดกูลืมมึงได้ขึ้นมา อะรัยที่เคยมีค่าที่สุด กูก้ไม่จำ

คนไม่ใช่อะไรมันก็ผิด
จะห่วงใยแค่ไหนก็ไร้ค่า
แม้เวลาจะนานแค่ไหนก็ไร้ผล
สิ่งที่ทำมันช่างไร้ตัวตน
เรามันคนไม่ใช่ให้ทำใจ

โชคชะตา ทำให้เรารักกันได้
แล้วทำไม โชคชะตาจะทำให้เราเลิกกันไม่ได้

เรามีแฟนกับเขาอยู่ทั้งคน
แต่ว่าเขาไม่สนปล่อยเราเหงา
อยากจะรู้ว่าทำไมไม่สนเรา
อยากกระซิบบอกเบาๆ ฉันน้อยใจ

ผิดที่เวลา แต่เจ็บที่เรา

เป็นผู้ชายอย่าเห็น "แก่ได้" อย่าไม่รู้จักพอ
เพราะเมื่อไหร่ ที่ผู้หญิงเห็น "แก่ให้" ขึ้นมาเมื่อไหร่
ความรักที่คุณเคยได้ ระวัง… คนอื่นก็อาจจะได้เหมือนคุณ