กลอนน้อยใจน่าสนใจ

ความรัก สามารถมีปริมาณเพิ่มขึ้นได้เรื่อย ๆ
แม้ขนาดของหัวใจ ยังเท่าเดิม

เสือมันเคยกินเนื้อ ก็คงกินอย่างนั้น
มดเคยกินน้ำตาล ใครกันจะห้ามมันไหว
หมาเคยกินอย่างว่า ก็คงกินของมันต่อไป
ส่วนคนเจ้าชู้หลายใจ คงหลายใจตราบชั่วฟ้าดิน

น่าน้อยใจ
เธอชอบสิ่งที่ฉันขีดเขียนออกไป ทุกๆครั้ง
แต่งแต้มอะไร เธอก็เต็มใจจะรับฟัง
เธอคอยอยู่เป็นกำลัง ให้ฉันเสมอมา

ยังรับรู้อยู่หรือเปล่า
คนที่คอย เขาจะปวดร้าวไหม
คงเที่ยวยิบยื่น ความหวานให้ใคร
คนข้างหลังยังมีอยู่ไหม ยังหลงระรื่นชื่นใครอยู่หนอ

มีหยดน้ำ อยู่หยดหนึ่ง
มันได้ซึม ออกจากใน ความรู้สึก
ปนความเจ็บ ที่ไว้ใจ ในส่วนลึก
มันคือหยด น้ำตา ของฉันใช่รึป่าว

รักคงยังไม่พอ
ความรัก
เหมือนดอกไม้ที่ไร้สี
เป็นน้ำตาลที่ไม่มี รสหวาน
หรือรักมันจืด เมื่อผ่านล่วงกาล
ความมันหวาน จึงถูกเจือจางไป

ชักไม่ค่อยจะมั่นใจในความรัก
ที่เธอพูดออกจากปากเมื่อครั้งก่อน
แม้ตอนนี้ฉันจะพูดจาเว้าวอน
ก็คงไม่เป็นเหมือนตอนเริ่มรักกัน

ไม่อยากเป็นเพื่อนกับเราแล้วหรือเพื่อน
ตอนเจอหน้าทำไมชอบเบือหน้าหนี
เจอเพื่อนใหม่ลืมเพื่อนเก่าแล้วหรือนี่
เพื่อนแสนดีคนนี้น้อยใจจัง

นี่หรือทึ่เรียกว่าเพื่อนรัก
ทำไมวันนี้เธอหนีหน้าหาย
ลืมคำว่าเพื่อนของเราแล้วหรือไร
อยากขอร้องให้เธอเป็นเหมือนเดิม