กลอนน้อยใจน่าสนใจ

บีบี ย่อมระงับ ด้วยการ ไม่เติมโปร
การโทร ย่อมระงับ ด้วยการ ไม่เติมตังค์
ความรัก ย่อมระงับ ด้วยการ ไม่เติมความหวัง
การผิดพลั้ง ย่อมระงับ ด้วยการ ไม่ซ้ำเติม

ขอโทษที่ขี้น้อยใจ
ขอโทษที่ขี้หึงมากเกินไป
ขอโทษที่ฉันเอาแต่ใจ
แต่รู้ไว้ฉันรักเธอ

คนที่เธอไม่เคยรักก็แบบนี้
ต้องชอกช้ำไปทั้งปีน่าสงสาร
แต่ยังหวังไว้ลึกๆ ว่าสักวัน
เธอจะหันมาสนใจเหมือนดังเดิม

ครั้นโทรหาคุยมาสามสิบวิ
เงียบแล้วสิไม่ขยับเธอหลับใหล
แล้วแบบนี้จะได้คุยกันเมื่อไร
นานแค่ไหนเมื่อไหร่จะได้คุย…

ความจริงก็คือ
ฉันไม่อาจยึดถือ จริงจังอะไรได้
ความฝันความหวังของฉัน ไม่เกิดประโยชน์อันใด
ก็แค่ข้อความซ้ำมาซ้ำไป ที่ไม่มีใครเหลียวแล

ขอร้อง อย่าให้ความหวัง
เพราะ กู อยู่ลำพัง มันอาจทำให้กู เหงาตาย

รู้มั๊ยว่าการคิดถึง ใครบางคน
ที่ ไม่มีทางได้พบกัน มัน ปวดร้าว และ ทรมานเหลือเกิน

ต้อง ใส่ใจ แค่ไหน ถึงจะ พอ
ต้อง รอ นานแค่ไหน ถึงจะ สน
ต้อง รัก มากเท่าไร ถึงจะ มีตัวตน
ต้อง มีน้ำตา อีกกี่หน ถึงจะ สะใจ คนอย่างเธอ

เธอสนใจเรื่องเล่นเกมส์มากกว่าฉัน
คบเป็นแฟนไปวันๆ เท่านั้นหรือ
เดินไปไหนเธอไม่เคยคิดจับมือ
เราก็ซื่อไปรักเธอได้อย่างไร