กลอนน้อยใจน่าสนใจ

ความจริงก็คือ
ฉันไม่อาจยึดถือ จริงจังอะไรได้
ความฝันความหวังของฉัน ไม่เกิดประโยชน์อันใด
ก็แค่ข้อความซ้ำมาซ้ำไป ที่ไม่มีใครเหลียวแล

เริ่มแรกรักกันเหมือน "น้ำตาล"
ทุกอย่างหวานกันไปหมด
พอนานไป "ล ลิง" หายก็สลด
คงเหลือแต่หยด "น้ำตา"

อย่าเลยคนดี
เมื่อเวลานี้ คนที่แสนดี ไม่มีแล้วในตัวฉัน
คงผิดที่ ผิดเวลา ที่จะมาเห็นคุณค่าในตัวกัน
กับความดีนาทีสุดท้ายนั้น ฉัน! คงไม่รู้สึกอะไร

ใครว่า ผู้ชายดีดี มีแต่ในนิยาย , แล้วทำไม ผู้ชายดีเกินไป ถึงมีในชีวิตจริง

เรื่องที่เราเก็บมาน้อยใจ
มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรของใครอีกคน

เคยซี้กันมาเนิ่นนานจำได้ไหม
หรือว่าเธอเจอเพื่อนใหม่เลยลืมฉัน
เธอยังอยู่ในใจเราแม้เนิ่นนาน
วันคืนผ่านความเป็นเพื่อนไม่เลือนลาง

ลืมกันแล้วหรือ
ฉันก็คือ คนที่เคยห่วงหา
อยู่ๆเธอก็หายไปให้ไกลตา
ใจมันอ่อนล้าเกินกว่าจะทำใจ

คุยกันทุกวันก็นึกว่าเราคือคนที่ ใช่
แต่ที่ไหนได้ แมร่ง ใช่กับ ทุกคน

เป็นผู้ชายอย่าเห็น "แก่ได้" อย่าไม่รู้จักพอ
เพราะเมื่อไหร่ ที่ผู้หญิงเห็น "แก่ให้" ขึ้นมาเมื่อไหร่
ความรักที่คุณเคยได้ ระวัง… คนอื่นก็อาจจะได้เหมือนคุณ