กลอนน้อยใจน่าสนใจ

ความจริงก็คือ
ฉันไม่อาจยึดถือ จริงจังอะไรได้
ความฝันความหวังของฉัน ไม่เกิดประโยชน์อันใด
ก็แค่ข้อความซ้ำมาซ้ำไป ที่ไม่มีใครเหลียวแล

ยังรับรู้อยู่หรือเปล่า
คนที่คอย เขาจะปวดร้าวไหม
คงเที่ยวยิบยื่น ความหวานให้ใคร
คนข้างหลังยังมีอยู่ไหม ยังหลงระรื่นชื่นใครอยู่หนอ

คำว่า " ไม่ว่าง " คือ " ข้ออ้าง"
ของคนกำลัง " หมดใจ"
คำว่า " ไม่เป็นไร"
คือ คนที่พูดกำลังเสียใจแต่ " ซ่อนอาการ"

ที่คบกับฉันเพราะว่ารัก
หรือ แค่ พัก เพราะ ไม่มีที่ไป

ขอร้อง อย่าให้ความหวัง
เพราะ กู อยู่ลำพัง มันอาจทำให้กู เหงาตาย

หากจะเป็นการดี
ช่วยเอาสำนึกนี้ ไปเก็บไว้ในหัวใจ
เผื่อวันหนึ่ง จะไม่ต้องเผลอไปทำร้ายใคร
ว่าครั้งหนึ่งเคยทำให้ ใคร ต้องเจ็บเพราะเธอ

ไม่มีเธอคิดว่าฉันคงอยู่ได้
ไม่มีใครจะปรับตัวไม่ให้เหงา
เราต้องยืนอยู่ได้ด้วยตัวเรา
ไม่มีเขายังไงเราก็ไม่ตาย

รักคงยังไม่พอ
ความรัก
เหมือนดอกไม้ที่ไร้สี
เป็นน้ำตาลที่ไม่มี รสหวาน
หรือรักมันจืด เมื่อผ่านล่วงกาล
ความมันหวาน จึงถูกเจือจางไป

ลืมเพื่อนสนิทไปแล้วหรอ
ใจคนเรานี้หนอช่างลืมง่าย
สำหรับฉันแม้เนิ่นนานจนวันตาย
ไม่อาจลืมความในใจยังเหมือนเดิม