กลอนรักสั้นๆน่าสนใจ

แค่ความผูกพันวันละนิด
มันค่อย ๆ เพิ่มค่าจนวันนี้
และมันจะยิ่งเพิ่มค่าทบทวี
ยิ่งห่างยิ่งดี
ความคิดถึงที่มีก็เพิ่มตาม

เกลียดตัวเองยิ่งนัก
แค่เข้าไปทักก็ไม่กล้า
เลยแต่งกลอนบทนี้ขึ้นมา
แทนคำบอกว่าห่วงใย

อ่านหนังสือดึกๆก็นึกถึงคนคนหนึ่ง
คนซึ่งต้องห่วงหา คนคนนึงซึ่งอยู่ในใจตลอดมา
คนคนนึงซึ่งคนคนนี้ขอบอกว่า "รักเธอ"

ทั้งหัวใจ ยังคง เฝ้ารอเธอ
ยังรอเจอ วันที่เธอ กลับมาหา
ยังคงรัก คิดถึง ทุกเวลา
ถึงแม้ว่า เธอจะ จากไปไปไกล

ชอบคนคิดอะไรทันกัน
เพราะฉันไม่ชอบย่ำอยู่กับที่
มาเจอเธอก็รู้สึกแปลกๆดี
บอกกับตัวเองว่าคนนี้ใช่เลย

สูตรการหาพื้นที่ของหัวใจ
เท่ากับความห่วงใยเธอคูณหนึ่ง
ติดรูดด้วย สมการซึ้ง ซึ้ง
เท่ากับความคิดถึง คูณ ความห่วงใย

เก็บความรักไว้ให้
เก็บความห่วงใยห่วงหา
เพียงแค่หวังไว้ตลอดเวลา
ว่าวันหนึ่งเธอคงเข้าใจ

ฉันคงเป็นได้แค่ทางผ่าน
เป็นสะพานข้ามดวงดาว
เพื่อพาเธอไปพบกับเขา
ส่วนฉันจะปวดร้าวก็ช่างมัน

ฟ้ากว้าง…ช่างฟ้า
มองไม่เห็นด้วยตาแต่ใจเห็น
ความรักยังเป็นเงาทั้งเช้าเย็น
คำสัญญาไม่จำเป็นเท่า …หัวใจ…