กลอนให้กําลังใจตัวเองน่าสนใจ

ยอมโง่ไม่กี่วินาที เพื่อถามในสิ่งที่ไม่รู้ ดีกว่าโง่ตลอดชีวิตโดยที่ไม่ถาม

อนาคตเป็นอย่างไรใครจะรู้
แต่ให้สู้เพื่อไปสู่สิ่งที่ฝัน
แม้เวลาอาจพาใจให้ลืมกัน
สำหรับฉันไม่มีวันจะเปลี่ยนไป

หากเธอหาแห่งใดเป็นที่พึ่ง
ยามเมื่อถึงจุดหนึ่งซึ่งหวั่นไหว
ยังมีฉันคนนี้นะคนไกล
คนที่เป็นคนใกล้…ทีไกลเธอ

ตราบใดที่พรุ่งนี้มีดวงตะวัน
ชีวิตฉันก็ยังคงต้องสู้
พิสูจน์ตนเกิดเป็นคนให้มันรู้
เราจะอยู่ไต่ขึ้นไปถึงไหนกัน

ค่อยๆทำไปทีละนิดแล้วชีวิตจะดีเอง

ทำวันนี้ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

จากบ้านนอก คอกนา มาเมืองหลวง
เด็กท้องทุ่ง หน้าใสก่วงมีความหวัง
สู้ชีวิต ไปพลาง ๆ ตามลำพัง
พรุ่งนี้มั๊ง ตัวข้าจะคว้าดาว

บอกว่าใช่จึงเชื่อเหลือจะฝืน
จึงหยัดยืนครั้งใหม่ไม่เคอะเขิน
ความท้าทายหลายหลากหากเผชิญ
จะเอื้้อนเอิ้นโอบอุ้มคุ้มค่ารอ

คนเราก็เป็น แบบนี้ กันทั้งนั้น
มีสุขสันต์ โศกเศร้า เท่ากันแหละหนา
ความสำเร็จ แต่ละครั้ง กว่าจะได้มา
ต้องแลกด้วย เหงื่อและน้ำตา แทบทุกคน