คํากลอนสอนใจน่าสนใจ

เมื่อยังหนุ่ม ยังพอมี ดีร้อยเท่า
พอย่างเข้า วัยชรา น่าใจหาย
ดีห่างเหิน เมินหมาง หนีห่างกาย
เหลือสุดท้าย เพียงดีหู อยู่ดีเดียว

ถ้าเราติดกระดุมเม็ดแรกผิด
เม็ดต่อไป มันก็ผิดหมด

เมื่อยามรักน้ำผักก็ว่าหวาน
ครั้นเนิ่นนานน้ำอ้อนก็กร่อยขม
เหมือนคำพาลหวานนักมักเป็นลม
แต่เขาชมกันว่าดีนี่กระไร
บรเพ็ดนั้นเป็นยารักษาโรค
แต่ความโลภเขาว่าขมหาชมไม่
เหมือนคนซื่อพูดจาประสาใจ
ไม่มีใครชมปากมิอยากยินฯ

คนผู้ดี มีอยู่ ทุกหย่อมหญ้า
คนชั่วช้า มีอยู่ ทุกแห่งหน
ทุกประเทศ ยังมี ขโมยโจร
จะคบคน ประเภทไหน ให้ไตร่ตรอง

ทําแล้วเสียใจ
ยังดีกว่าเสียใจที่ไม่ได้ทํา

คนที่รู้จักจุดหมายปลายทางของตนเอง
คือคนที่เดินทางไปได้ไกลที่สุด

คนโง่เลือกคนที่ตนรัก
คนฉลาดเลือกคนที่รักตน

แค่ดอกไม้ริมทางเขาร้างทิ้ง
กลายเป็นหญิงอัปยศหมดคุณค่า
มิอาจเอาออกขายได้ราคา
เป็นสินค้ามือสองคนมองเมิน

คิดอะไร ไม่สนิท เท่าคิดถึง
มันซาบซึ้ง ตรึงใจ หาใดเหมือน
ภาพก่อนเก่า คราวหลัง ยังติดเตือน
คิดยิ่งเหมือน เราใกล้ชิด สนิทกัน